Italië - Zwitserland - Italië

Omdat het gisteravond te laat was geworden om het verslag nog te schrijven en te plaatsen over donderdag 13 september 2012, volgt dat hieronder:

Rond 9 uur werden we pas wakker na 's nachts een paar keer wakker te zijn geworden van de klapperende rolluiken door de harde windvlagen. Op het balkon bleek het glas met de citronellakaars kapot gevallen te zijn. Het weer was een stuk beter met ondanks nog veel wolken en af en toe harde windvlagen toch een hoop zon. De temperatuur hierboven was behoorlijk laag dus ontbijten op het balkon was er niet bij. Na het ontbijt is Wil gaan hardlopen omdat hij die beweging nu eenmaal nodig heeft (verslaafd zeg maar). Na zijn terugkomst rond half 12 vertrokken om een paar passen in Zwitserland te gaan rijden. Richting grens kwamen we in het stadje Chiavenna terecht. Dat bleek een stadje met een oud middeleeuws centrum te zijn waar de rivier de Mera dwars door de stad door een diepe kloof stroomt. Erg mooi om te zien. We zijn gestopt en hebben een half uurtje door het oude stadscentrun gelopen, bij een delicatessezaakje gele snijbonen gekocht omdat we ze nog niet kenden en bij een koffiezaakje een lekkere cappuccino gedronken en een panini met mozarella, tomaat en sla gegeten als lunch. Heel vreemd maar in een winkel waar ze o.a. zakmessen verkochten zagen we ook speciale paddestoelenmessen te koop. Nooit gedacht dat daar speciale messen voor nodig zijn, ze hebben ook een borsteltje aan het eind van het handvat.

Van Chiavenna reden we verder in de richting van de Majola Pas en Sankt Moritz. Even verder in het dal kwamen we bij de Cascate dell'Acquafraggia uit. Een waterval die ontstaat uit een beekje met dezelfde naam die ontspringt aan een meertje op 3050 m hoogte en die 1800 m hoogteverschil overwint met diverse watervallen voordat hij uitkomt in de rivier de Mera. Het laatste stukje daarvan komt in 2 stukken naar beneden. Het was lekker weer, een graadje of 20, maar door de wind voelde het kouder aan, dus hadden we wel een vest aangetrokken. Hoe verder we kwamen in de richting van de Majolapass op 1815 m hoe verder de temperatuur zakte, het was er maar 8ºC. Op de bergen rondom ons lag hier en daar een dun laagje verse sneeuw, waarschijnlijk de regen van gisteren die op grote hoogte als sneeuw is gevallen. Maar dat maakte het wel erg mooi. Na Majola reden we door een hoog dal langs de meertjes Lej da Segl en Lej da Silvaplana omrings door bergen van meer dan 3000 m hoog naar Sankt Moritz dat op 1857 m hoogte bleek te liggen. Er was zo te zien niet zo heel veel te doen in Sankt Moritz maar het stikt er van de hele dure grote hotels en appartementen en is helemaal op de wintersport gericht. Wel kwamen we rond het dorp een aantal van die nogal dure types sportwagens tegen. In elk geval zijn we vanaf daar afgedraaid naar Pontresina om via de Passo del Bernina op 2330 m terug te rijden naar Italië. Onderweg passeerden we de Morteratschgletscher met 7 km lengte de langste gletscher in het kanton Graubünden en erboven de hoogste top van het kanton de Piz Bernina (4049 m). Het was niet te geloven maar het kwik zakte nog verder en op de Bernina was de temperatuur gezakt tot 4º en het sneeuwde er een beetje. Daar stond Wil in zijn korte broek en dun regenjasje te bibberen van de kou. Hij wist niet hoe snel hij weer in de auto moest komen. Ook al had ik een lange broek, extra vest en mijn spijkerjack aan ook ik had het erg koud. Weer in de auto de kachel opgestookt omdat we niet meer bijkwamen.
Op weg naar, maar ook boven op de pas passeerden we enkele keren de treinbaan van de Bernina Express, de beroemde trein met panorama ramen die ook tot het Unesco Werelderfgoed behoort. Wij hebben onderweg al zoveel moois gezien, maar de mensen die de trein nemen zien zeker ook spectaculaire vergezichten. Volgens ons is zo'n reis ondanks de best hoge prijs, de moeite zeker waard. Ergens in de afdaling vonden we een restaurantje waar we een kop thee hebben gedronken. Daarna volgde de grens en waren we al snel in het dal van Tirano en Sóndrio. In Tirano kwamen we een Lidl tegen waar we maar meteen boodschappen hebben gedaan want het was al tegen 7 uur en alles sluit hier om half 8, zodoende hadden we toch iets te eten. We zagen de rivier Adda van een smal riviertje in een bed van stenen breder worden tot de rivier die uitkomt in het Comomeer en de zon ondergaan boven de bergen. Gelukkig waren we rond 8 uur op La Sorgente terug, in de schemering maar net voor het donker. We waren niet graag in het stikdonker naar boven gereden. Enfin gelijk maar gaan koken etc. en daarna foto's kijken.