The old folks say: It's a soft day, thank God

Donderdag 31 mei 2012: Wakker worden terwijl het regent in je vakantie is wat minder, maar je moet roeien met de riemen die je hebt. Het was ook een beetje mistig en de zee was maar amper te zien. Onze gastvrouw Niamh vertelde tijdens het ontbijt dat als het regent er een Iers gezegde is, dat meestal alleen nog door oude mensen wordt gebruikt: The old folks say: It's a soft day, thank God.
Na het ontbijt onze spulletjes maar weer verzameld en in de auto geladen en vertrokken in de richting van Cork. Wil stelde voor ondanks het slechte weer de kustweg te nemen (Copper Coast) waar we afgelopen dinsdag al een groot stuk van hadden gereden. Onderweg waren er stukken met mist en regen, maar ook hele stukken waar het helder was en je de rotsige kust goed kon zien. Het was maar 14º dus ons vest konden we niet missen. Later klaarde het steeds meer op en was het gelukkig droog. Onderweg troffen we nog een Nederlander waar we een kort praatje mee hebben gemaakt. Die reden ook de kustweg maar waren onderweg naar The ring of Kerry, die wij komend weekend hopen te rijden. Een stuk verder op onze route kwamen we in Youghal terecht (zeg 'johl') waar we een rondje door het oude centrum hebben gemaakt. Er staat o.a. Een 4 verdiepingen tellende klokkentoren die oorspronkelijk de stadspoort was en het Red House, een Hollands huis uit 1703 van de Nederlandse architect Leuventhen (nooit van gehoord, jullie wel?) Aansluitend hebben we op een bankje aan de “seaside” geluncht. Daarna naar Cork en Blarney waar we tegen 15.00 uur vanmiddag aankwamen bij onze volgende B&B: Westwood Country House. We werden door onze gastheer Fergus hartelijk ontvangen en een beetje wegwijs gemaakt in de omgeving d.m.v. en plattegrond en wat foldertjes. We hebben nu een ruime kamer met een mooi uitzicht op het ons omringende landschap. Deze B&B ligt behoorlijk ver achteraf en het is er dan ook erg rustig. Het weggetje hierheen is ook al weer zo'n akelig smal weggetje waarop je liever geen tegenliggers tegenkomt. Maar het verbaast ons dat het iedere keer weer lukt en we heelhuids en zonder schade op de plaats van bestemming aankomen. Na een kopje thee te hebben gedronken en onze spullen uit de auto te hebben gehaald ging Wil een uurtje hardlopen en heb ik wat over de omgeving zitten lezen. Ondertussen kwam de zon door en werd het toch nog 20º. Nadat Wil terug was wilden we nog een tochtje maken langs de Inniscara stuwmeren in de rivier de Lee, maar door alle heggen en stenen muurtjes zie je er niets van en er zijn verder geen uitzichtpunten. Op een gegeven moment omgedraaid en in Blarney in de Blairs Inn, die Fergus ons had aanbevolen, gaan eten. Voor het eerst echt Iers gegeten: Verse corned beef op een bedje van champ (=puree) met prei, kool en peterselie saus. We kregen er verder nog in de schil gekookte aardappels en groenten bij. We hadden er allebei meer dan genoeg aan en het was hartstikke lekker. Terug in de B&B ging Wil nog een eindje om want stilzitten is ook niks voor hem. Morgen gaan we in elk geval Blarney Castle bekijken en voor de rest zien we wel waar we bij uitkomen. Wordt vervolgd.