A little of Austria. A lot of Vermont.

Dat is het thema van de Trapp Family Lodge. We hebben er heerlijk geslapen in de grote bedden, alleen misschien een beetje te kort. Vandaag hadden we nl. weer een rit van over de 300 km voor de boeg via Highway 100, wat er op neerkomt dat we gewoon binnendoor rijden en dat schiet niet erg op. Voordat we vertrokken vanuit Stowe hebben we nog wat foto's gemaakt rond de Lodge en van het Von Trapp familiekerkhof dat aan de zijkant van de tuin ligt. Hier liggen Georg en Maria van Trapp begraven en een aantal van hun inmiddels overleden kinderen. De eerste stop was bij de bakery and giftshop van de Lodge waar we een beker thee voor onderweg hebben gehaald en nog een paar kaarten hebben gekocht en geschreven. Postzegels hadden ze niet; daarvoor moesten we op het postkantoor in Stowe zijn. Dus via Stowe vertrokken want we wilden die kaarten toch op de bus hebben. In Waterbury aangekomen bij Ben & Jerry's even gestopt om de Flavor Graveyard te bekijken, waar grafstenen van 27 smaken staan. Misschien wel een beetje morbide 2 begraafplaatsen achter elkaar maar die laatste was wel grappig. Ijsjes met vleugeltjes op de grafstenen en daaronder wat de smaak inhield. Verder stond er op elke steen nog een soort grafschrift en de jaartallen. De bus waar Ben & Jerry eens mee door Vermont en een aantal andere staten trokken om het ijs te promoten stond vlakbij, dus ook die nog maar eens op de foto gezet.
Daarna eindelijk echt vertrokken. Er was veel laaghangende bewolking maar gelukkig was het droog en konden we gewoon uitstappen als we dat wilden. Via Higway 100 door de Green Mountains gereden. Een heel erg mooi gebied met vooral veel bossen en hier en daar een meer. Langs de 100 liggen echter geen parkeerplaatsen en zeker geen uitkijkpunten, wat we erg jammer vonden want daardoor hebben we geen foto's van de omgeving kunnen maken. Op een drukke 2-baans weg zet je tenslotte de auto niet zomaar ff aan de kant alleen voor een foto. Da's te gevaarlijk. In het plaatsje Warren kwamen we weer een covered bridge uit 1879 tegen. Vermont heeft de meeste covered bridges per vierkante mijl van de hele wereld. In totaal staan er 107. Wij zijn echter al blij dat we er eentje zijn tegengekomen. Een stuk verder kwam de verrassing een waterval naast de weg; het bleek de Moss Glen Falls te zijn. Ook bij het Woodward Reservoir hebben we een fotostop gemaakt. Bennington, niet zover van de grens met Massachusetts, bleek vol te staan met gekleurde, beschilderde en aangeklede moose. Er bleek een Moosefest te worden gehouden en er staan door het hele stadje heen zo'n 50 van die beesten. Zelfs papa Moose, mama Moose en kind Moose waren aanwezig. We hebben een stuk door het dorp gelopen en een aantal van die beesten bekeken en op de foto vereeuwigd. Het was ontzettend leuk om te zien. Aansluitend hebben we er nog thee gedronken met een lekkere cookie en daarna zijn we weer verder gereden. Rond kwart voor 5 kwamen we in Lee aan. De hele dag was het droog geweest maar net een paar mijl voor Lee begon het te regenen. Gelukkig viel het op dat moment nog wel mee en was het maar een beetje motregen. Dus konden we toch een wandeling maken door het centrum van Lee. Alle winkels waren al dicht maar we vonden wel een brandweerstation dat er precies zo uit ziet als sommige speelgoed brandweerstations. Een oude slang was als een soort slinger om het hek geslagen. Verder is er in Lee een Prime Outlet met een grote food court die tot 9 uur vanavond open was, en druk dat het er was niet normaal. Blijkbaar waren er door de regen meer mensen op het idee gekomen nog even te gaan winkelen ook al was het niet overdekt. Ondertussen goot het nl. weer eens en was het zo dichtgetrokken dat je de heuvels hier (The Berkshires) niet eens meer kon zien. In elk geval hebben we vanavond ons gebruikelijke zaterdagavond diner genuttigd: pizza. Daarna terug naar het hotel om de route voor morgen uit te knobbelen naar Mystic in Connecticut en verder ons gemak te houden. De route etc. houden we nog even afhankelijk van hoe het weer morgenochtend zal zijn.