Trapp Family Lodge – Maria von Trapp – Stowe, Verm

The hills are alive with the sound of music
With songs they have sung for a thousand years
The hills fill my heart with the sound of music
My heart wants to sing every song it hears

Deze eerste woorden tik ik op ons balkon in de Trapp Family Lodge. Volgens de maatstaven van Yvette een 5-sterren hotel want er zijn o.a. badjassen aanwezig èn toen wij terugkwamen van het eten vanavond waren de gordijnen al dicht gedaan en de bedden opengeslagen. Da's service hé dat je zelf alleen nog maar in je bed hoeft te kruipen. Nadat we terug waren van het eten zijn we eerst samen nog een ommetje wezen maken in het bos hier achter de Lodge, maar dat was voor Wil nog niet genoeg en nu is ie nog even alleen rondkijken of ie ergens een hert of ander dier ziet. Dat had ik tot nu toe nog niet verteld maar het is hier is voor onze maatstaven behoorlijk vroeg donker, zo rond 9 uur, terwijl het toch zomertijd is en nu in juni de langste avonden zijn. Nu ligt Stowe zo'n beetje op de 44e breedtegraad wat dan gelijk zou zijn aan Kiruna in Zweden en dan klopt het wel. Want ook daar is het eerder donker dan bij ons (hadden we vorig jaar in Schotland ook al). Het wordt nu te donker op het balkon want er is geen licht en dus ga ik nu naar binnen verhuizen

Vanmorgen waren we nog in Lincoln in the White Mountains waar het behoorlijk regende. Na het ontbijt de auto weer ingeladen en vertrokken. Eenmaal op de snelweg was de regen over en hebben we nog een paar keer wat druppeltjes gehad maar bleef het verder droog. Af en toe probeerde zelfs de zon door te breken, maar moest het vaak toch weer afleggen tegen het dikke wolkendek. Jammer genoeg geen mooie uitzichten door de laaghangende bewolking. Ons eerste fotostop maakten we bij het Littleton Reservoir, een stuwmeer., dat zo'n beetje op de grens ligt tussen New Hampshire en Vermont. Net in Vermont misten we een afslag en waren al een heel stuk verder toen we er achter kwamen doordat we door een dorpje reden waar we niet moesten doorkomen. Enfin we hebben de weg gewoon vervolgd want een paar mijl verder liep een weg evenwijdig aan die we oorspronkelijk hadden willen rijden, dus het was geen grote omweg. Dat krijg je ervan als je niet op moderne middelen zoals de Tomtom vertrouwd maar op de Cobicobi die gewoon nog ouderwets kaart leest. Onderweg op een parkeerplaats geluncht en daarna waren we al snel in Waterbury, home of Ben and Jerry's Ice Cream Factory. Bij de Ben & Jerry's fabriek kun je voor $ 3.-- p.p. een rondleiding krijgen met als toegift een bolletje ijs van de smaak die ze die dag fabriceren, vandaag cookie cream (erg lekker hoor). De rondleiding is kort, nog geen half uur. Eerst krijg je een film te zien over het ontstaan van Ben & Jerry's in het “Cow Over The Moon Theater”. Daarna kom je in een ruimte met grote ramen op de 1e verdieping waarbij je het procesgedeelte van de fabriek kunt overzien en ziet hoe de ½ l bekers met ijs worden gevuld. In deze fabriek maken ze per dag 2 smaken en rollen er dan in totaal zo'n 250.000 bekers de fabriek uit. Ergens anders in Vermont hebben ze nog een fabriek die het dubbele aantal bekers ijs maakt. De hele productie voor de Verenigde Staten. Alle melk komt van boerderijen in Vermont die géén groeihormonen mogen gebruiken. Aansluitend kun je dan een bolletje ijs proeven in de “tasting room”. Verder is er een galerij met de meestverkochte 10 smaken ever, een geschiedenis- en Hall of Fame en de onvermijdelijke gift shop. Achter de fabriek is nog een begraafplaats voor de smaken die niet meer bestaan. Er schijnen 27 “graven” te zijn, maar wij zijn helemaal vergeten daar te gaan kijken. Misschien morgen nog even op de terugweg. Van Ben & Jerry's naar Stowe was nog maar 10 mijl dus waren we snel bij de Trapp Family Lodge, zo rond half 4. Onze kamer bekeken en daarna in de lounge de “complimentary” thee met cookies (o.a. lekkere grote chocolate chips cookies) genoten. Besloten om naar Stowe te rijden omdat we het dorp ook wel even wilden bekijken. Het is een mooi dorp maar alles ligt behoorlijk ver uit elkaar. Eerst wilden we gaan eten in de Dutch Pancake Café dat meer dan 80 variëteiten Nederlandse pannekoeken serveert. Jammer genoeg merkten we dat het dicht was. Het is alleen geopend voor ontbijt en lunch. Hier eten ze nl. pannekoekjes voor ontbijt terwijl wij ze meestal als warme maaltijd eten. Het was wel een beetje Nederlands hoor, ingericht met Delftsblauwe tegeltjes rond de haard en Delftsblauwe borden aan de muur. Toen maar gekozen voor het Sunset Grille & Tap Room waar we ook lekker hebben gegeten van de barbecue. Verder hebben we momenteel niet zoveel te melden. Wil is al lang weer terug van zijn wandeling en heeft alleen een white tail deer gezien, die we al in de wei hadden zien staan grazen toen we terugkwamen uit Stowe. In onze kamer hier in de Lodge ligt een boek met de geschiedenis van de familie von Trapp en de Trapp Family Singers. Het hele leven van Georg en Maria von Trapp met hun 10 kinderen (7 uit 1e huwelijk, 3 uit het 2e met Maria) zowel in Oostenrijk als de V.S. komen aan bod; het onstaan van de Lodge, die afbrandde in 1980 en 1983 groter herbouwd heropende en het ontstaan van de musical en film The Sound of Music. Een interessant en mooi boek met veel oude familiefoto's. Veel van die foto's hangen ook hier in het hotel evenals een aantal ingelijste LP's. We gaan nu nog even genieten van de luxe hier en morgen weer verder in de richting van Lee, Massachusetts.