Passo del dit, passo del dat...

Om half 9 wakker geworden van de kerkklokken. Dat is nog beter dan een wekker zeg. Even omgedraaid maar toen begonnen ze weer dus maar opgestaan. Het bleek helemaal bewolkt te zijn en geen zonnetje te zien. Alle bergtoppen in de wolken. Gelukkig zagen we al snel dat ze zon doorkwam en na 11 uur begon hij volop te schijnen. Picknickmand klaargemaakt en om half 12 in de auto gestapt, richting Zwitserland om weer 2 passen te gaan rijden. Ja, we weten het maar wij vinden dat nu eenmaal leuk. Deze keer gekozen voor de Splügenpass en de San Bernardino.

Eerst weer naar Chiavenna gereden, waar vandaan de weg naar de Splügenpass (of Passo dello Spluga in het Italiaans) gelijk sterk begon te stijgen. Het is een hier en daar erg smalle weg waar ook nog eens een groot aantal tunnels en galerijen in voor komen. Op de ANWB routekaart stond deze pas aangegeven als niet geschikt voor caravans en tot onze verbazing troffen we opeens een Zwitser voor ons met een grote Knaus caravan die zeker bijna 5 m lang was. Hij wilde een tunneltje inrijden maar er stond al een tegenligger in. De caravan kon natuurlijk niet achteruit dus moest de tegenligger terug want er kon maar een voertuig tegelijk door. Het schoot ook totaal niet op want die caravan ging praktisch stapvoets naar boven. Gelukkig kwamen we in een dorpje waar de Zwitser even aan de kant ging om iedereen die achter hem zat te laten passeren. Bij het dorpje Montespluga op 1908 m ligt het stuwmeer Lago di Montespluga, waar diverse mannen stonden te vissen; volgens Wil waarschijnlijk op forellen. In Montespluga het 2e vingerhoedje van deze vakantie gekocht. Net voorbij de pashoogte op 2115 m ligt het Zwitserse douanekantoortje, waar niemand te bekennen was. Die pashoogte hebben we helemaal gemist zo gefixeerd waren wij op de smalle haarspeldbochten en de weg die weer flink ging dalen. Een stukje verderop stonden ook nog een groot aantal koeien compleet met grote koeienbellen naast de weg, net niet op de weg. Onder aan de pasweg net voor het dorpje Splügen hebben we op een grote parkeerplaats aan een beekje gepicknickt en een tijdje lekker uit de wind in de zon gezeten. Toen we in Brenzio vertrokken was het zo'n 20º en op de pas was de temperatuur gezakt tot 14º, maar in de zon was daar niets van te merken.

Van Splügen via een paar andere dorpjes naar Hinterrhein op 1625 m hoogte waar de San Bernardinotunnel begint en je de weg naar de op 2066 m hoogte gelegen San Bernardinopass (of Passo San Bernardino) kunt inslaan. Onderweg zagen we een landschap dat ons sterk deed denken aan de veengebieden in Ierland, vooral qua kleur, plantengroei, waterlopen etc. We zagen zelfs veenpluis staan, dus klopte het wel dat het om een veengebied ging. Na 9 km sta je op de kale pashoogte waar het San Bernardinohospiz tegenover het Lago Moesola ligt. Zowel op de Splügenpass als op de San Bernardino was het druk met motorrijders en bij het hospiz zat het dan ook helemaal vol met bikers die wat wilden drinken. Tegenover het hospiz op de rotsen stonden heel veel stapeltjes met stenen waar wij verwonderd over waren, maar waar verder geen bordje bijstond met de betekenis of iets dergelijks. Dus weer thuis op internet gezocht en uitgekomen bij steenmannetjes. Als je er meer over wilt weten, kijk dan op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Steenmannetje

De afdaling naar het dorpje San Bernardino ging snel en vlak erbij rijdt je zo de snelweg op naar Lugano. Vanaf Lugano de zelfde weg genomen als bij aankomst. Het enige nadeel was dat er de hele weg een Fransman voor ons reedt in een Jeep die niet harder reed dan 50 ook waar hij harder mocht. Kreeg hij door dat ie 70 mocht dan reed ie hooguit 60. Achter ons reed een ongeduldige Italiaan die het al eens probeerde met hevig toeteren, maar dat hielp natuurlijk niet. Op een gegeven moment haalde hij in een tunnel ons en de Fransman in en stak ter hoogte van de Fransman zijn middelvinger op! Ja, ook hier heb je snel aangebrande types. Rond half 6 waren we weer terug in Brenzio.