Zaterdag 2 juni Regen, regen, nog meer regen

Twee dagen zonder internet gezetren, dus ook twee dagen geen updates voor jullie. Vanuit de MacDonalds in Tralee (op weg naar ons volgende adres in Dunratty) volgen nu de 2 updates van eergisteren ern gisteren:

Toen we opstonden was de lucht helemaal grijs en regende het, nog niet. Tegen dat we vertrokken uit Blarney regende het en dat is jammer genoeg de hele dag zo gebleven en the old folks zullen wel weer gezegd hebben: “Another soft day, thank God”. Rond 10 uur zijn we vertrokken naar Kenmare. Wil wilde graag langs de kust rijden, maar we hadden de verkeerde weg te pakken waardoor we pas halverwege weer op de kustweg terecht kwamen. Het was een mooie route maar door al de regen zagen we niet al teveel van. Onderweg bij een Aldi wat broodjes gekocht en tegen enen in arren moede maar in de auto geluncht, ergens aan de waterkant. Er was verder ook niks in de buurt, dus ff naar een pub was er ook niet bij.

Na Glengarrif veranderde het landschap ineens en leek het alsof we hoog in de bergen in Oostenrijk reden boven de boomgrens, in werkelijkheid reden we over de 388 m hoge Caha Pass. Ineens klimt de weg naar boven, zijn er alleen nog wat lage struiken en heel veel rotsblokken. Normaal moet het er erg mooi zijn met veel vergezichten maar door de regen en nevel viel dat erg tegen. Bovenaan rijdt je ineens ook nog door een paar tunnels en bij Molly Gallivan's Cottage & Traditional Farm & Molly's Old Tea Room staat een houten druid zijn uitzicht bij Druids View in de gaten te houden.
Daarna ben je al snel in Kenmare, een leuk oud dorpje (1670) met mooie huisjes en een Heritage Centre waarin ook het Kenmare Lace & Design Centre is ondergebracht.

We kwamen aan bij het Rose Garden Café en B&B en het zat er helemaal vol. Je kan hier thee en koffie drinken met de lekkerste eigen gebakken cake en taart erbij. Nadat we onze spullen in onze kamer hadden gezet, zijn we er dan ook eerst een kop thee gaan drinken. Aansluitend terug naar Kenmare gereden om het Heritagre Centre te bekijken. Wil had het al snel gezien, vooral het kantgedeelte natuurlijk, maar ik heb daar wel wat langer overgedaan. Er is een kleine collectie naaldkant in het Heritage Centre zelf en boven in het Kenmare Lace & Design Centre van Nora Finnegan is nog veel meer te zien. Jammer genoeg mag alleen oude kant worden gefotografeerd, de nieuwe ontwerpen niet, die willen ze niet prijsgeven omdat ze van plan zijn ooit een boek met die ontwerpen uit te gaan geven. Kenmare kant is een naaldkant, maar er zijn ook voorbeelden te zien van o.a. kloskant, Limerick kant (geborduurde katoenen tule) en Iers haakwerk. Daarna zijn we naar de 5 min. verderop gelegen Kenmare Stone Circle gelopen om die ook maar meteen te hebben gezien. Het is de grootste stenen cirkel in het Zuidwesten van Ierland uit de Bronstijd en hij bestaat uit 15 stenen. In het midden ligt een steen die steunt op een drietal kleinere stenen, dat heet een Boulder Burial. Het is een begrafenismonument dat zelden buiten Zuidwest Ierland wordt aangetroffen. In elk geval hadden we het zo gezien want erg groot is het niet en het is zeker niet te vergelijken met bv. Stonehenge en Avebury in Zuid Engeland.

Rond half 6 waren we terug op de Square in Kenmare waar onze auto stond en besloten we nog een stukje van de “The Ring of Beara” te gaan rijden. Dat viel al weer tegen want door de regen zagen we niets en al snel kwamen we weer in het Caha gebergte terecht waar we constant in de wolken reden. Dus maar omgedraaid en vlakbij Kenmare in de Sailor's Inn gaan eten. Terug in de B&B kwamen we er achter dat internet het niet doet, vandaar dat dit verhaal later wordt geplaatst.
De weersverwachting voor morgen is ook heel slecht maar we hopen dat het meevalt.