Meren, bergen en gletschers

Zoals jullie al weten zijn we gisteren aangekomen in Banff National Park en zijn we vandaag over The Icefields Parkway naar Jasper in Jasper National Park gereden. Vanmorgen hebben we in het hotel ontbeten en kregen we gebakken aardappels bij het ontbijt. Wel lekker maar het was veel te veel, dus hebben we allebei een groot gedeelte van de aardappeltjes laten staan. Rond 10 uur zijn we vertrokken voor het eerste gedeelte van de route naar Lake Louise. We hebben er voor gekozen om over de veel rustigere Bow Valley Parkway te rijden dan over de Trans Canada Highway 1. Op de Bow Valley Parkway mag je maar 60 km/uur en er zijn veel uitzichtpunten waar je kunt stoppen. Daar hebben we dan ook driftig gebruik van gemaakt. In het eerste stuk kwamen we een helicopter tegen die materiaal op kwam halen langs de weg om naar ergens hoog in de bergen te brengen. Vlakbij het dorpje Lake Louise kun je een 11 km lange weg nemen naar Moraine Lake in the Valley of the Ten Peaks. Het ligt er werkelijk schitterend tussen 10 hoge bergtoppen met hier en daar nog wat sneeuw erop. De prachtige kleur van het water (ook van de andere meren) wordt veroorzaakt door gletscherslib dat vlak onder het wateroppervlak blijft hangen. Ook Lake Louise zelf is minstens even mooi. Ook tussen hoge bergen en met als achtergrond de Victoria Glacier, waarvan we op een bord hebben gelezen dat die aan de rand wel 80 m dik is.

Bij Lake Louise begint dan The Icefields Parkway en vrijwel vanaf het begin zie je op en tussen de bergen de ene gletscher na de andere. Na elke bocht van de weg is er weer een ander mooi uitzicht. Het is een weg van oohs en aahs. Op deze weg mag je 90 km/uur rijden maar dat heeft Wil alleen het laatste stuk gedaan omdat we toch een beetje op tijd in Marmot Lodge wilden arriveren. Een van de gletschers is de Crowfoot Glacier (kraaiepoot). Een eeuw geleden had hij nog 3 "tenen" van ijs. De onderste teen is al weggesmolten en ook de middelste teen is hard op weg. Toch kun je op de foto die 3 tenen nog wel herkennen en kun je met een beetje fantasie ook wel een kraaiepoot in zien.
Ook kom je verschillende watervallen tegen maar naar de meeste moet je hiken, die liggen verborgen achter veel groen en zo. Omdat wij maar 1 dagje hadden konden we dat dus niet doen. De Bridal Veil Falls daarentegen was vanaf de weg goed zichtbaar. Alleen is het zo laat in de zomer nog maar een smal stroompje. Stel je eens voor hoe dat er uit ziet als in het voorjaar de sneeuw boven in de bergen aan het smelten is. Dan kun je er waarschijnlijk eerder een bruidssluier in zien dan nu, toch?
Verreweg het bekendste stuk van The Icefields Parkway is het Columbia Icefield. Het Columbia Icefield ligt zowel in Banff N.P. als in Jasper N.P. en heeft een oppervlakte van meer dan 200 km2. We zijn wel in het Icefield Center geweest maar een tocht met een speciale snow-coach op de gletscher zat er door tijdgebrek niet meer in. Het was nl. al 5 uur geweest en vanaf het Columbia Icefield was het nog circa 100 km naar Jasper, zodoende dus. Bovendien van het al aardig aan het afkoelen (was circa 27 gr. vandaag) en hadden wij alleen een t-shirt en korte broek aan. Niet aan te bevelen voor op het ijs.

In Jasper zonder problemen ons hotel Marmot Lodge gevonden en ingecheckt. Met de auto weer terug naar het centrum en bij een pizzeria een heerlijke pizza gegeten. Het duurde wel even want ik had als een van de toppings spinazie gekozen en laat die nou net op zijn. Moesten ze dus nog eerst spinazie gaan halen. Troffen wij natuurlijk weer. Is net zoiets als altijd in de verkeerde rij staan bij de kassa in de supermarkt. Enfin de pizza was erg lekker en daar gaat het toch maar om. Midden in Jasper bij het station staat een grote totempaal. Die moest natuurlijk ook op de foto. Hebben we nog even winkeltjes gekeken en was ik net ergens binnen toen Wil zag dat er 2 Wapiti herten midden over de straat liepen. De politie reed er naast en schoot met rubber kogeltjes op ze om te proberen ze zo van de straat en terug over het spoor te krijgen. Nou is dat wel gelukt want ik heb ze niet meer gezien. Wel net voor het hotel stond er een groot Wapiti hert in de groenstrook tussen de 2 rijstroken te grazen. In dit geval was het gras er echt groener dan aan de andere kant. Hoeveel mensen ook stopten en foto´s maakten, hij bleef onverstoorbaar dooreten. Een prachtig gezicht.
Dit was het laatste hotel dat was geboekt en vanavond hebben we via internet even een hotel voor morgenavond in Kamloops geboekt nl. de Knights Inn en voor 1 t-m 3 sept. in Vancouver de Ramada Hotel and Suites in Surrey. Vandaar kijken we wel weer verder voor Seattle e.d.

P.s. Karin: de tussenstand van de vingerhoedjes staat momenteel op 5 stuks. Eergisteren is er eentje bijgekomen van Glacier N.P. en vandaag een van Moraine Lake en een van Jasper.