Okarito en Fox, 1 en 2 maart 2017

Woensdag 1 maart: De lucht was vanochtend helemaal betrokken en boven de bergen hing dikke grijze bewolking. De temperatuur was ook maar een graad of 17 en dus konden we onze vesten best gebruiken. Het was wel een stuk rustiger in de lucht. Gisteren was het de hele middag een komen en gaan van helicopters die mensen de gletschers vanuit de lucht laten zien, vaak met een korte landing op een van de gletschers. Vanochtend vlogen er wel een paar maar de rest van de dag hebben we er praktisch geen meer gehoord. De zon probeerde wel door te komen en zo af en toe lukte dat wel een paar minuutjes maar daar bleek het ook bij.

Halverwege de ochtend zijn we naar Okarito gereden, een klein dorpje op zo’n 15 km afstand van Franz Josef aan zee. Ook daar een strand met zwart/grijs zand vol met met stenen en drijfhout. Afgelopen week toch een verklaring voor al dat drijfhout gekregen in Hokitika. De vele rivieren in Nieuw Zeeland brengen allerlei hout mee naar beneden uit de bergen naar zee en dat spoelt dan weer aan op de stranden. In Hokitika is er zelfs elk jaar een soort kampioenschap wie het mooiste bouwwerk van drijfhout en andere op het strand gevonden materialen kan maken. Enfin ook op het strand in Okarito zulke hoge golven en sterke stromingen dat er niet mag worden gezwommen. Het strand was dan ook praktisch uitgestorven op een enkeling na die zijn hond aan het uitlaten was. Nadat we een paar jaar geleden al eens een steenmannetje aan de haven van Reykjavik hebben gebouwd, heb ik er vanmorgen eentje gebouwd op het strand van Okarito aan de andere kant van de wereld deze keer. Achter het strand ligt een hele grote lagune en we zagen dat er speciale bootexcursies waren gericht op bird- en wildlife in de lagune. Die excursie hebben we vanavond telefonisch geboekt voor morgenmiddag 12 uur. Hopelijk werkt het weer dan wel een beetje mee.

Van Okarito naar de supermarkt in Franz Josef voor wat brood etc., lunch bij het cafe ernaast en terug naar onze tree hut om ons om te kleden voor de excursie “Fox Glacier Face Walk”. Onderweg werd ik niet lekker en terug kon ik gelijk door naar het toilet. Ging even niet zo goed met me en ik kon onmogelijk met Wil mee naar de Fox Glacier. De Fox Glacier Face Walk is een wandeling naar de gletschertong van de Fox gletscher, 23 km van Franz Josef. Deze wandeling was onder leiding van een gids waarvan je natuurlijk ook weer het een en ander opsteekt. Onderweg begon het te motregenen en dat heeft het de hele wandeling lang gedaan. Wil vond achteraf de wandeling van gisteren veel mooier omdat vandaag alles in de wolken lag en je daardoor veel minder van de omgeving ziet en ook omdat Fox veel grijzer is doordat hij bedekt is met puin, zand en andere materialen die hij mee naar beneden neemt. Tegen 7 uur was Wil weer terug.

Donderdag 2 maart: Alweer onze laatste dag in Franz Josef. Op woensdagavond 1 maart; hier dus donderdagochtend 2 maart, is de dochter van Mark en Iris geboren met de naam Esmay. Weer een nieuwe Dijkhuizen erbij. Van harte gefeliciteerd Mark, Iris & kids en natuurlijk ook oma Toos!

Even na 11 uur vertrokken naar Okarito voor de Okarito Boat Tour from the wharf. Bleek tegen 12 uur bij vertrek dat wij de enige 2 passagiers waren en dus een privétour door de wetlands en rainforest kregen. Volgens de Nieuw Zeelandse regels moesten we een zwemvest dragen en als dat zo is dan doe je dat gewoon. Was erg leuk en informatief en onze gids Swade vertelde veel wetenswaardigheden. Halverwege in het rainforest werd er nog even gestopt voor een kop koffie of thee met een koekje. We hebben veel vogels gezien, hoewel we de meeste al eerder gezien hadden. Toch heeft Wil weer een nieuwe soort aan zijn lijstje kunnen toevoegen. Rond 2 uur waren we terug op de wharf en zijn we naar het strandje van gisteren gereden om onze meegebrachte boterhammen op te eten. Half uurtje op het strand; was er nu drukker dan gisteren en er waren ook 2 mannen aan het vissen. Vond Wil ook wel interessant zeker toen een van de 2 een kleine haai ving. Daarna het oudste nog bestaande gebouwtje in zijn soort aan de Westkust van het Zuidereiland op de foto gezet. Toevallig staat dat in Okarito. Het is in de 1860-jaren gebouwd tijdens de eerste goldrush aan deze kust als The Club Hotel. Tegenwoordig staat het bekend als Donovan’s Store en heeft een lange geschiedenis die op een informatiebord wordt vermeld en is het eigendom van het Department of Conservation, zoiets als onze Monumentenzorg. Ter informatie in 1867 had Okarito zo’n 1250 inwoners en nu nog 30! Daarna weer naar de supermarkt in het aanzienlijk grotere en drukkere Franz Josef en terug naar onze Tree Hut die Totara blijkt te heten, een inheemse boom hier in NZ.

Voor de rest een rustige middag terwijl Wil ging hardlopen en vanavond zijn we weer lekker wezen eten in Monsoon. Makkelijk dichtbij zodat Wil weer een pilsje kon drinken en het eten is er erg goed. Morgen gaan we weer verder naar Wanaka, zo’n 288 km verderop in het binnenland aan een groot meer.