Van Franz Josef naar Wanaka, 3 en 4 maart 2017

Vrijdag 3 maart: Het was erg bewolkt in Franz Josef en toen we vertrokken zagen we pas hoe laag de wolken in de bergen hingen. Er was echt geen enkele top te zien en zelfs een groot gedeelte van de bossen op de hellingen was aan het zicht ontrokken. Ook bij Fox waar we nog even af hadden willen slaan was niets te zien en zijn we dus maar gewoon doorgereden. Even later begon het te miezeren en later ook nog wat harder te regenen. Heel erg jammer want dit zou volgens de reisgids qua uitzicht een van de mooiste routes van Nieuw Zeeland moeten zijn en dan zie je daar helemaal niets van.

Onderweg zijn we 2x gestopt bij een waterval, de Thunder Creek Falls en de Fantail Falls. De wandelingen erheen waren maar kort en door het regenwoud zodat de regen niet veel uitmaakte. Bij Fantail Falls stond het werkelijk helemaal vol steenmannetjes, zelfs een aantal op een oude boomstronk. Wil heeft er snel eentje bijgebouwd. De tweede dus in NZ. Eenmaal over Haast Pass was de regen ineens over en veranderde het landschap sterk. Weg waren de regenwouden en was er veel lagere begroeiing en veel geel gras. Duidelijk te zien dat er aan deze kant van de bergen minder regen valt. De temperatuur sprong ondanks de harde wind van 14 naar 22°C. Ook een heel verschil. Na de pas geluncht op Cameron Flat, een soort picknickplaats waar ook mag worden overnacht. Daar zaten we ineens onder de sandflies. Een beet er in mijn pink, gemeen bijtje…ook al heb je er niet zo’n erge last van het kan toch een paar dagen jeuken. Gelukkig had ik dat spul al gekocht en ons ingesmeerd en wonder boven wonder bleek het nog te helpen ook en bleven de zandvliegjes weg. Wel moet je bij het instappen in de auto ook erg opletten want anders zit ook heel de auto van binnen vol en dat willen we natuurlijk niet. Enfin een aantal kilometer verderop reden we al langs het noordelijkste stuk van Lake Wanaka even later gevolgd door Lake Haweia.

Even voor vieren waren we bij de B&B maar er was niemand thuis. Wel zat er een sleutel op de deur van de studio en die was duidelijk voor ons bestemd. Dus spullen naar binnen en ontspannen. Na een minuut of 20 kwam onze gastheer thuis en zich verontschuldigen dat hij er niet was toen we aankwamen. Geen punt hoor we hadden immers alles gevonden. Aan het eind van de middag naar het centrum van Wanaka aan het meer gereden om te eten. Het was er stampvol en moeilijk om in een van de restaurants een plekje te vinden. Bij de Lake Bar konden we wel een tafeltje krijgen als we aan de bar wilden wachten en alvast een drankje namen want er stonden mensen op het op het punt om weg te gaan. Dat maar gedaan en lekker gegeten hoor. Na het eten nog een stukje langs het meer gelopen, goed voor de spijsvertering.

Zaterdag 4 maart: Ook deze ochtend was het vroeg opstaan en zaten we om 8 uur aan het ontbijt. Om 9 uur vertrok namelijk de excursie vanaf de jachthaven in Wanaka en we moesten er 10 minuten te voren al zijn. Dat lukte helemaal hoor, geen probleem. Onze gids Chris stond ons al op te wachten. Aan boord nog een Nederlands stel en 6 Aziaten; met Chris erbij waren we dus met 11 personen. We gingen met een bootje 16 km het meer op naar het eiland Mou Waho, een nature reserve waar de Buff Weka leeft sinds hij er in 2004 werd geintroduceerd en dat roofdiervrij is. Volgens Chris is de Buff Weka een beetje een domme vogel want hij is nergens bang voor en daardoor was hij dan ook bijna uitgestorven.
Boven op het eiland ligt een meertje en daar gingen we na het aanleggen op weg naar toe. Ik had er jammer genoeg nogal wat moeite mee om via de best steile pad naar boven te komen. Tot het meertje is het me gelukt en daar hebben we een high tea gehad volgens Chris. High als in de plek waar we zaten en verder koffie of thee met een koekje. Er liepen al snel 2 weka’s om ons heen. De laatst nog levende uitgezette weka uit 2004 genaamd Wally en zijn vrouw Sally. Samen hebben ze 23 kuikens groot gebracht die na 5 weken weg moeten uit het territorium van hun ouders en er niet meer welkom zijn. Dat merkten we toen het laatst geboren kuiken Hillary (idd naar Clinton vernoemd – geen Donald op het eiland) langs gescharreld kwam en door zowel Wally als Sally werd verjaagd. ‘Domestic violence’ (huiselijk geweld) volgens Chris. Toen de groep verder naar een hoger gelegen uitkijkpunt ging ben ik bij het meertje achtergebleven voor een heerlijk rustig kwartiertje in een prachtige omgeving. Even later zag ik Wil en Chris op een hoge rots boven het meertje staan en was ik blij dat ik toch niet was meegegaan. Daarna volgde de tocht naar beneden waarbij onderweg nog een boompje werd geplant. Een boompje dat is opgekweekt uit zaad dat op het eiland is gewonnen en er van nature voorkwam. Ook op dit eiland zijn ze bezig om de soorten die er niet thuishoren te verwijderen en te vervangen door planten die er wel thuis zijn. Eco noemen ze dat hier onder andere en ook wel leuk om te weten dat er mede uit jouw naam een boompje achterblijft. Het liep al tegen enen toen we terug in de haven waren. Hartelijk afscheid van iedereen genomen en terug naar de B&B voor de lunch. Aangezien we een wasmachine/droger hebben hier de kans waargenomen en vanmiddag wat kleding gewassen. Later op de middag terug naar Wanaka voor wat boodschappen bij de supermarkt en daarna koffie en aansluitend eten bij Big Fig met uitzicht op het meer. Morgen weer 230 km naar Te Anau en dus staan we weer vroeg op ook al is het zondag.