Van de Catlins naar Akaroa, 12, 13 en 14 maart 201

Zondag 12 maart: Vanmorgen was het weer grijs weer net als gisteren maar nog kouder en het regende ook nog eens. Wisten we even niet zo goed wat te doen. Aangezien we maar een hele dag hebben hier zijn we toch rond 10 uur naar het Otago Peninsula gereden waar het Royal Albatros Centre en Natures Wonders zitten en waar Wil uiteraard graag heen wilde. Stille hoop dat het aan zee tenminste af en toe droog zou zijn, maar dat was tevergeefs. Het heeft werkelijk de hele dag geregend en dat met een temperatuur van 9/10 ⁰C is niet zo geweldig. Het doet ons er aan denken dat het thuis met 15 ⁰C en en voorjaarszonnetje achter de wolken toch net iets aangenamer is.

Over een bochtige weg reden we langs het water naar het schiereiland. Af en toe was er nog een 50 cm tussen de auto en het water. Ik vond het niet zo’n fijne weg want hij was op sommige plekken ook nog eens akelig smal. Wil bleek er wel zo’n beetje hetzelfde over te denken achteraf. Bij helder weer zouden we prachtige vergezichten hebben gehad over Otaga Harbour met al zijn baaitjes maar door de regen was er niet zoveel te zien. Aangekomen bij het Royal Albatros Centre dat boven op een in zee uitstekende klip van Otago ligt, regende het nog steeds behoorlijk hard. Besloten dat Wil de rondleiding van 1,5 uur alleen zou doen want ik had geen zin om flink nat te regenen voor een paar vogels. Dus heb ik in het cafe onder het genot van een grote Latte zitten lezen totdat Wil vol verhalen over de grote vogels met een spanwijdte van zo’n 3 m terugkwam. Af en toe had ik er ook wel een over zien vliegen, maar dat wist ik pas zeker toen Wil me erop attendeerde. In het cafe geluncht voordat we verder gingen. Op de volgende bult tegenover het Royal Albatros Centre zit Natures Wonders. Da’s een centrum waar je of met een bus of een wagentje met 6 personen 2 soorten pinguin’s (de kleine blauwe en de zeer zeldzame yellow-eyed), de Stewart Island shag (aalscholver) en fur seals (zeehonden) kunt gaan bekijken. Dat wagentje rijdt over ruig terrein en nog steeds regende het pijpenstelen. Gelukkig hadden ze ook bij Natures Wonders een cafe met zelfs een lekker zittend bankje en heb ik ook daar weer afgezien van de tour en ben lekker binnen blijven zitten lezen. Vermaak me op die manier ook heel goed en had het niet koud en werd niet nat. Wil zei achteraf ook wel dat ze door diepe kuilen e.d. waren gebonkt en dat ik dat helemaal niet zo leuk zou hebben gevonden. Toch goed dan dat ik Wil alleen heb laten meegaan. Nadat Wil terug was van de tweede tour zijn we weer naar beneden gereden. Naast het Royal Albatros Centre was nog een uitkijkplatform van waar je naar een stel zeeleeuwen kunt kijken, was Wil ook al eerder geweest na tour nummer 1. Vanuit de auto kon ik de zeeleeuwen echter ook goed genoeg zien liggen.

Een klein uurtje later waren we terug in het hotel en was de dag bijna om. Door het regenachtige weer is het ook een stuk vroeger donker dan normaal. Vanavond zijn we pizza wezen eten bij La Porchetta waar we gisteravond ook gegeten hadden. Lekker hoor. Daarna nog ff een wasje gedraaid, dan kunnen we er weer tegen totdat we over een dikke week weer thuis zijn. Morgen naar Akaroa, een dikke 500 km verderop en maar ongeveer 80 km van Christchurch. Voor de komende dagen belooft de weersverwachting geen beter weer en verwachten we de hele weg regen.

Maandag 13 maart: Skypen met het thuisfront ’s morgens om 8 uur is een goede manier voor ons om op maandag de week te beginnen deze vakantie. Daarna was alles zo ingepakt en in de auto geladen. Na het uitchecken uit het hotel vertrokken we om kwart voor 9, uiteraard weer in de regen zoals al voorspeld. Onderweg leek het af en toe eventjes droog te worden maar kwam het er iedere keer binnen een minuutje toch weer met bakken uit. Een groot gedeelte van de lange route was vlak en daardoor schoten we aardig op.

In Oamaru zit een Blue Pinguinkolonie en zou je op het uitkijkpunt Bushy Beach ook Yellow-eyed Pinguins moeten kunnen zien. Niks hoor. In het bij de Blue Penguinkolonie behorende informatiecentrum kun je wel in het donker naar een paar jonge Pinguins op hun nesten kijken, maar dat heeft Wil gisteren op het Otago Peninsula ook al gezien. Nog even naar Bushy Beach gereden waar we wel zeehonden op het strand zagen liggen luieren maar natuurlijk geen enkele pinguin. Wel zagen we aan de haven een grote pier helemaal vol met Stewart Island aalscholvers. Dat was ook leuk om te zien.
Nadat we ergens onderweg een kop koffie hadden gedronken bij een cafe dat heel toepasselijk ‘Driver reviver’ heet, een uurtje later gestopt aan Caroline Bay in Timaru om in de auto te lunchen. Buiten ging natuurlijk niet. Gisteravond konden we allebei onze pizza niet op en die restanten waren nu onze lunch. Vandaar ging het verder in de richting van Christchurch totdat we een stuk voor de stad af konden buigen naar Akaroa.

Tot onze verwondering kwamen we ineens weer in de bergen terecht en duurde het daardoor wat langer om het laatste stuk te rijden, weer van die bochtige weggetjes waar je maar met 35 of 45 km/uur de bocht om kunt. Mooi is het hier wel maar met alles in de wolken viel er natuurlijk niet al teveel te zien. In het dorpje Little River nog even gestopt bij de info en er een kop koffie gedronken. Rond kwart over 5 kwamen we aan bij L’Abri B&B, onze laatste stop van 2 nachten voor het hotel op de luchthaven van Christchurch. We hebben een kleine cottage in de tuin met een bankje en eetbar en een kleine keuken erin. Wel fijn een beetje meer ruimte met dit weer. Bij aankomt hing er een bord naast de voordeur van de B&B met Welcome Wilhelmus en Jacoba en Congratulations. In de cottage lag een fles champagne voor ons klaar. We verdachten gelijk Yvette en Bart en dat bleek ook te kloppen. Vonden ze leuk voor onze laatste dagen in NZ en om het 40-jarig jubileum van Wil nog een beetje extra te kunnen vieren op deze manier. Na de lange rit waren we moe en zijn we vanavond maar niet meer uit eten gegaan. Eitje gebakken, smaakt ook lekker voor een keertje.

Dinsdag 14 maart: Ook vanochtend regende het eerst nog volop maar we waren blij toen het even na 10 uur opklaarde en droog werd. Konden we toch gewoon naar buiten. De temperatuur heeft vandaag geschommeld tussen 7 en 12 °C en er stond een flinke wind. Akaroa heeft een Frans tintje. Heel vreemd dat er in een Engels sprekend land (en Maori natuurlijk) ineens straten in het Frans vermeld staan, zoals de Rue Lavaud en de Rue Brittan. In 1840 is hier een Frans schip met 57 Franse kolonisten geland, die zich rond Akaroa Harbour hebben gevestigd. Nieuw Zeeland was op dat moment al een Britse kolonie maar toch werd Akaroa een beetje Frans. Eerst maar eens een rondje door het dorp gelopen en koffie gedronken bij een cafeetje. Op de wharf zagen we mensen van een groot cruiseschip komen dat voor anker lag in Akaroa Harbour. Die gingen ook wat winkelen en koffie drinken. Meer was er op deze winderige en natte ochtend toch niet te doen. Zelfs de rondvaartschepen bleven aan de kade.

Tegen de middag zijn we de Summit Road gaan rijden vanwaar je prachtige uizichten hebt op Akaroa en omgeving. Vanaf deze weg kun je via een aantal zijwegen ook naar de Oostelijke baaien aan de Grote Oceaan afdalen. Bij Okains Bay waar we aan een uitgestorven strand stonden bij eb zijn we via een ander zijweggetje naar Little Akaloa Bay gereden, vanwaar weer terug naar Summit Road en retour naar Akaroa. Vanavond hebben we op aanraden van een van de winkeliers uit Akaroa gegeten bij Bully Hayes Restaurant en we het was inderdaad heel lekker. Morgen is onze laatste dag in Nieuw Zeeland en gaan we naar een hotel bij de luchthaven van Christchurch. Donderdagochtend vliegen we dan om 6 uur ’s morgens naar Sydney.