Donderdag 19 juni 2014: Pingvellir
Door: Cobi
Blijf op de hoogte en volg Cobi en Wil
20 Juni 2014 | IJsland, Reykjavik
Rare nacht met zoveel licht en dus allebei verschillende keren wakker geweest. Even na 8 uur opgestaan en zoals het weerbericht tevoren al had aangegeven: bewolkt, regen en 10 à 11 °C. Op ons gemak ontbeten en een beetje gerommeld. Even na 10 uur vertrokken naar Nationaal Park Pingvellir. Eerst nog bij de supermarkt gestopt voor wat broodjes en beleg voor onderweg. Een goede keuze toen er bij het bezoekerscentrum geen cafetaria bleek te zijn en we nog een paar uur rond wilden kijken. Het oorspronkelijke plan was om nog door te rijden naar Geysir en Gullfoss maar daar is niets van gekomen omdat we in Pingvellir meer dan genoeg te bekijken hadden. Dat doen we over een paar dagen.
Pingvellir (Vergadervlakten) is sinds 1930 een nationaal park en staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. Het maakt deel uit van een 6 km brede en 40 km lange verzakking omdat het op de geologische grens ligt tussen het Noord-Amerikaanse en het Europese continent. Beide continenten drijven per jaar 1 tot 2 cm uit elkaar en de verzakking daalt 0,5 cm per jaar. Er zijn grote breukvlakken zichtbaar. Pingvellir was vanaf 930 ook de plaats waar de jaarlijkse Alping (Algemene Vergadering) werd gehouden door de 36 hoofden van het land; voor het laatst in 1798. Het is een heel belangrijke plek voor de Ijslanders wat blijkt uit wat er allemaal heeft plaatsgevonden. O.a. werd hier in het jaar 1000 tijdens de Alping beslist dat Ijsland zich tot het christendom bekeerde en in modernere tijden werd op deze plek in 1944 de Republiek Ijsland uitgeroepen.
Voordat je het nationaal park binnenrijdt komt je bij het Pingvallavatn, het grootste meer van Ijsland. Aan een parkeerplaats met uitzicht op het meer ligt een groot veld met steenmannetjes. Sommige zijn heel klein, andere veel hoger. Het bijgeloof wil dat als je een steenmannetje bouwt dit geluk brengt en je beschermt op je reizen. Het was ontzettend koud en nat op die hoge vlakte in de wind en regen. Mijn windstopper bleek niet genoeg te zijn voor dit klimaat en ik had het binnen een paar minuten ontzettend koud. Gelukkig had ik ook nog een regenjack bij me en met 2 jassen over elkaar aan kon ik het de rest van de dag wel uithouden.
Aangekomen bij het bezoekerscentrum kun je eerst vanaf een platform over het meer en het lage gedeelte uitkijken. Via wandelpaden kun je naar beneden lopen naar de Almannnagjá, een diep met kliffen omzoomd ravijn waar je zowel de scheuren als verschillende soorten lava kunt bekijken. In het dal liggen o.a. de Lögberg, de Wetrots waar de Wetspreker de wetten voorlas tijdens de Alping; de Öxarárfoss, een waterval in de rivier Öxará en de Pengvellirkerk. De natuur is er prachtig en er zijn ook veel watervogels te zien. Wil ontdekte o.a. Zaagbekken, Harlekijneenden en Rootkeelduikers. We hebben er hele stukken gelopen maar zijn ook helemaal rond het meer gereden met de auto. Gelukkig was het regelmatig droog of miezerde het maar een beetje, pas op de terugweg naar Reykjavik kwam het er met bakken uit. Wilden we in Seltjarnarnes wat gaan eten, is er niet één restaurantje of bar te vinden. Dus bij de supermarkt maar weer wat inkopen gedaan en “thuis” wat te eten gemaakt. Wil is later op de avond nog een rondje gaan lopen gewapend met verrekijker én fotocamera met telelens om nog wat leuke plaatjes te schieten. Dat kan makkelijk als het toch niet donker wordt hé.
Pingvellir (Vergadervlakten) is sinds 1930 een nationaal park en staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. Het maakt deel uit van een 6 km brede en 40 km lange verzakking omdat het op de geologische grens ligt tussen het Noord-Amerikaanse en het Europese continent. Beide continenten drijven per jaar 1 tot 2 cm uit elkaar en de verzakking daalt 0,5 cm per jaar. Er zijn grote breukvlakken zichtbaar. Pingvellir was vanaf 930 ook de plaats waar de jaarlijkse Alping (Algemene Vergadering) werd gehouden door de 36 hoofden van het land; voor het laatst in 1798. Het is een heel belangrijke plek voor de Ijslanders wat blijkt uit wat er allemaal heeft plaatsgevonden. O.a. werd hier in het jaar 1000 tijdens de Alping beslist dat Ijsland zich tot het christendom bekeerde en in modernere tijden werd op deze plek in 1944 de Republiek Ijsland uitgeroepen.
Voordat je het nationaal park binnenrijdt komt je bij het Pingvallavatn, het grootste meer van Ijsland. Aan een parkeerplaats met uitzicht op het meer ligt een groot veld met steenmannetjes. Sommige zijn heel klein, andere veel hoger. Het bijgeloof wil dat als je een steenmannetje bouwt dit geluk brengt en je beschermt op je reizen. Het was ontzettend koud en nat op die hoge vlakte in de wind en regen. Mijn windstopper bleek niet genoeg te zijn voor dit klimaat en ik had het binnen een paar minuten ontzettend koud. Gelukkig had ik ook nog een regenjack bij me en met 2 jassen over elkaar aan kon ik het de rest van de dag wel uithouden.
Aangekomen bij het bezoekerscentrum kun je eerst vanaf een platform over het meer en het lage gedeelte uitkijken. Via wandelpaden kun je naar beneden lopen naar de Almannnagjá, een diep met kliffen omzoomd ravijn waar je zowel de scheuren als verschillende soorten lava kunt bekijken. In het dal liggen o.a. de Lögberg, de Wetrots waar de Wetspreker de wetten voorlas tijdens de Alping; de Öxarárfoss, een waterval in de rivier Öxará en de Pengvellirkerk. De natuur is er prachtig en er zijn ook veel watervogels te zien. Wil ontdekte o.a. Zaagbekken, Harlekijneenden en Rootkeelduikers. We hebben er hele stukken gelopen maar zijn ook helemaal rond het meer gereden met de auto. Gelukkig was het regelmatig droog of miezerde het maar een beetje, pas op de terugweg naar Reykjavik kwam het er met bakken uit. Wilden we in Seltjarnarnes wat gaan eten, is er niet één restaurantje of bar te vinden. Dus bij de supermarkt maar weer wat inkopen gedaan en “thuis” wat te eten gemaakt. Wil is later op de avond nog een rondje gaan lopen gewapend met verrekijker én fotocamera met telelens om nog wat leuke plaatjes te schieten. Dat kan makkelijk als het toch niet donker wordt hé.
-
20 Juni 2014 - 07:39
Rianne:
Goedemorgen Cobi en Wil,
gezellig om je ochtend te beginnen met het verslag van jullie.
ik herken wel dingen van Wie is de Mol. zoals het kerkje en die uitgestroomde lava.
echt warm is het er niet, lees ik en zie ik. groot gelijk dat je 2 jassen aan trekt, je moet wat als je het koud hebt. hier is het ook niet echt warm.
een fijne dag vandaag en ik lees het verslag weer.
groetjes, Rianne en ook van Kees. -
20 Juni 2014 - 09:04
Karin:
Mooie foto's bij je verslag en zo te lezen hebben jullie ondanks het weer toch een leuke dag gehad en veel gezien, leuk zijn die steenmanentjes, hebben jullie er ook eentje gebouwd?
-
20 Juni 2014 - 10:54
Laurin Heemskerk-Stevens:
Leuk verslag, Cobi! Jouw steenmannetjes doen mij denken aan Noorwegen, waar je ze langs de weg zag staan. Deze waren opgebouwd door de reizigers dier er langs kwamen. Of dat dan ook geluk bracht? Wij hebben het niet uitgeprobeerd. De bloemen ken ik ook niet, maar ze zijn wel mooi.
Nooit van Pingvellir gehoord, maar Nol wel. Dus ik ben nu weer een stukje geschiedenis wijzer!
En wat het licht betreft: de langste dag is morgen! Dan heb je helemaal geen nacht :-)! In Zweden zaten we vaak nog om half 2 's nachts te lezen zonder lantaarn. Je besefte dan niet dat het al diep in de nacht was. Ja, die lichte nachten hebben hun voordelen!
Ik hoop dat je iets beter weer krijgt, al zal het wel nooit zo warm worden als dat het hier kan zijn of in Scandinavië. Nou ja, als het maar droog is! Veel plezier nog. -
20 Juni 2014 - 11:23
Jose:
Hoi cobi en wil.
Vindt die steenmannetjes wel leuk. Mooie natuur ook en mooi dat heldere water was dat hier nog maar zo!
Reykjavic zelf had ik nog nooit gezien op tv ook niet vlgs mij dus wel leuk om te zien. Ben alweer benieuwd naar het volgende verslag. Veel plezier vandaag.
grts jose
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
