Het Saint Tropez van Portugal (30 maart 2014)

Niet te geloven maar na een nacht waarin we allebei veel wakker zijn geweest pas rond kwart voor 10 wakker geworden. Zal wel door de rolluiken komen daardoor is het behoorlijk donker in het appartement. Op ons gemak opgestaan en ontbeten. Het weer ziet er hetzelfde uit als gisteren, bewolkt met af en toe wat zon en een behoorlijke wind. De hele ochtend rustig aan gedaan en het eerste verslag op de weblog gezet. Het werd steeds donkerder en op een gegeven moment trok de lucht massief dicht en begon het flink te regenen. Daardoor eerst maar in het appartement geluncht voordat we weggingen naar het natuurgebied rondom de zoutpannen en golfbanen bij Faro.
Na een rit van ruim een half uur volgden we vanaf Faro Airport richting: Praia da Faro. Daarna verder via de beschrijving die Wil thuis van internet heeft gehaald en vonden we al snel het zandpad dat we moesten volgen tot de zoutbergen en de Ludo boerderij. Jammer genoeg kwam de regen nog steeds met bakken naar beneden hoewel de watervogels daar niets om bleken te geven en er dus genoeg te zien waren. Wij konden alleen niet de geplande wandeling door het gebied maken. Wel begonnen maar na een minuut of 5 weer omgedraaid omdat we anders binnen de kortste keren tot op onze huid toe nat zouden zijn geworden. Dat hadden we er toch echt niet voor over; zelfs Wil niet, haha! Die Ludo boerderij schijnt een historisch maar erg verwaarloosd pand te zijn, maar ligt prachtig midden tussen de zoutpannen en slenken met dieper water. Het wemelt er van de watervogels en we hebben er toch wel heel aardige gezien zoals: lepelaar, krooneend, steltkluut, krakeend, jonge flamingo´s, kleine zilverreiger, dodaars, meerkoet, ooievaar, tureluur enz.
Na een hele tijd vogels kijken hadden we zin in koffie en gingen we maar richting Olhos de Agua. Dichterbij gekomen zagen we zowaar de zon door de wolken komen en werd het nog droog ook. Langs de weg kwamen we niets leuks tegen waardoor we maar zijn afgedraaid naar Vilamoura, Nou daar hebben we werkelijk waar onze ogen uitgekeken en heeft Wil een nieuw speeltje uitgezocht voor zijn verjaardag (dromen mag en moet je blijven houden, toch?). Eerst al reden we via een soort poort de plaats binnen en daarna was de weg omzoomd door prachtige palmen, olijfbomen, cypressen en andere planten die ontzettend goed waren bijgehouden. Even later splitste de weg zich in 2 aparte rijstroken waar tussen in een prachtig breed soort trimpark was aangelegd en we verschillende mensen zagen joggen. We volgden de bordjes “Marina” maar en kwamen zo bij de jachthaven terecht...met zeker 1300 ligplaatsen de grootste jachthaven van Europa lazen we later in de reisgids en Vilamoura schijnt als koosnaampje “Saint-Tropez van Portugal” te hebben. Nou dat was te zien ook hoor en echt niet alleen aan de super grote hotels, appartementencomplexen, winkeltjes en restaurants maar vooral ook aan de “bootjes” die er liggen. Ergens bij een zaakje een lekker warm bakkie koffie gedronken en daarna een heel stuk rond de haven en het strand gelopen totdat we trek begonnen te krijgen. In Vilamoura blijven eten zou betekenen dat we in het donker terug zouden moeten rijden naar Olhos de Agua, zodat we maar besloten hebben om daar te gaan eten. Bij Pizzeria Acqua, beneden vlakbij het strand, heerlijk gegeten met live muziek erbij van een man. Hij zong echt goed en veel bekende nummers kwamen voorbij zoals Hungry eyes, smooth operator, Sultans of Swing en zelfs Ein bisschen Frieden.