Letterlijk in de wolken

Wat is het vandaag meegevallen met het weer zeg, niet te geloven. We hebben zelfs de zon nog mogen zien. Niet dat we geen regen hebben gehad, maar dat was maar een klein beetje en eigenlijk maar op een bepaalde plek. De rest van de dag hebben we in elk geval steeds droog weer gehad. Zijn we wel blij mee.

Vanochtend is Wil begonnen met een half uurtje hardlopen en na het ontbijt, nou ja wat er van over was want het werd letterlijk voor onze neus weggehaald. De afgelopen weken zijn wij gewend geraakt aan het feit dat als er een "complimentary" (=gratis)ontbijt wordt verstrekt, dit tot een uur of 10 's morgens genuttigd kan worden. Nou bleek dat hier maar tot 9 uur te zijn en laten wij nou net rond 9 uur in de ontbijtruimte binnenlopen. Ze begonnen gewoon op te ruimen en het maakte ze niks uit dat wij nog wat wilden eten. Voor morgenochtend zijn we gewaarschuwd en we zijn echt niet van de honger omgekomen hoor.

Daarna zijn we naar Hurricane Ridge gereden in Olympic National Park.
Olympic National Park is net als Yellowstone en Glacier National Parks een U.S. World Heritage Site op de UNESCO lijst. Olympic N.P. is een zeer divers park met bergen, meren, bos, alpenweiden maar ook regenwouden en beslaat een erg groot gebied. Je kunt er alleen met een 2-baans snelweg ruim omheen rijden en dan op een bepaald aantal plekken, zoals bij Hurricane Ridge met een zijweg van, in dit geval, zo'n 17,5 mile het park inrijden. Aan die zijwegen liggen Visitors Centers en beginnen allerlei trails. Hurricane Ridge ligt op een hoogte van circa 1750 m in de bergen met normaal een prachtig uitzicht op o.a. Mount Olympus, de hoogste berg van 2432 m hoog. Ook in dit park zijn nog zo'n 90 actieve gletschers aanwezig waarvan een groot aantal ook vanaf Hurricane Ridge te zien is. Normaal gesproken dan. Vandaag lag het grotendeels in de wolken en konden we slechts af en toe door een klein gaatje in het wolkendek een stukje van de bergen of de lucht zien. Wel hebben we een paar Blacktail Deer vlakbij zien lopen. Ze liepen Wil en mij gewoon voorbij en het interesseerde ze blijkbaar niets dat wij daar stonden. Verder hebben we er een stukje van een trail gelopen maar omdat we weinig zagen zijn we maar teruggegaan naar de auto en weer teruggereden naar Port Angeles. Daar moest eerst getankt worden en hebben we ook maar gelijk een boterham gegeten.

Na de lunch zijn we vertrokken naar het 92 mile verderop gelegen Hoh Rain Forest Visitor Center, ook in het N.P. Het was een hele rit voordat we er waren o.a. langs het mooi gelegen Lake Crescent. Bij het Visitor Center in Hoh ligt het laatste stuk regenwoud op gematigde breedte volgens onze informatie. De andere 2 stukken regenwoud maar dan met tropische vegetatie schijnen in Chili en in Nieuw Zeeland te liggen volgens de Parkinfo. In Hoh valt jaarlijks zo'n 142 feet regen en da's te merken ook. De bomen groeien er hoger en harder dan in welk ander stuk van het park dan ook en het is er verschrikkelijk vochtig. Mossen en varens tieren er welig en ook allerlei epyfieten groeien er op bomen en planten. Zij kunnen door het vocht en wat er in de lucht (wind) zit overleven, alweer volgens de Parkinfo. Nou op deze plek werden we dus overvallen door een regenbui maar dat heeft er ons niet van weerhouden om de minitrail en de Hall of Mosses trail gelopen. We zijn van de ene verbazing in de andere gevallen en hebben van onze natte wandeling genoten. Dit hadden we niet willen missen.

Op de terugweg heb ik voor het eerst in Amerika met de auto gereden op de openbare weg en maar gelijk de hele weg terug. Kon Wil ook eens van het uitzicht genieten en het is niet tegengevallen. Heb geen enkele keer met mijn linkervoet op de rem gezeten. Het was wel later geworden dan verwacht want eigenlijk hadden we ook nog naar zee gewild. Dat is wel gelukt maar dan een kort oponthoud op een strandje waar we toch langskwamen. We hebben vanaf een hoger punt het een en ander in het water kunnen bekijken met de verrekijker en denken dat het walvissen waren. Ook hebben we zeehonden gezien.

Wie kan er nou zeggen dat ie op een en dezelfde dag zowel in de bergen, in het regenwoud als aan zee is geweest. Zeg zou zelf da's toch helemaal geweldig. Wil en ik hebben enorm van deze dag genoten en zijn blij dat we Seattle hebben overgeslagen want achteraf vonden we dit toch veel meer de moeite waard dan weer een stad. Morgen gaan we naar Mount St. Helens National Monument en ook Portland slaan we over, want we hebben nog een of twee andere parken op ons verlanglijstje staan en gaan proberen ook daar nog heen te gaan op weg naar Denver. Terug in Port Angeles hebben we weer bij Joshua's Restaurant gegeten en vandaag hadden ze een heerlijk broccoli cheesysoup. Zoals je kunt zien kon je er de lepel letterlijk rechtop inzetten zoals in Nederland te doen gebruikelijk in de erwtensoep.