Kloosterkerk, stad en natuurgebied, 21 sept. 2016

Hardlopen was het eerste dat Wil vanmorgen ging doen waarna we de hele ochtend verder een beetje verlummeld hebben. Dat mag, het is tenslotte vakantie. De lucht was blauw, de zon scheen maar het was toch nog behoorlijk fris. De temperatuur is vandaag nog niet boven de 17°C geweest en aan het eind van de middag was er alweer veel bewolking. Alles beter dan regen en de zon maakte het alweer een stuk fijner.

Na de lunch zijn we via de binnenlanden weer richting Romantische Strasse gereden. In het plaatsje Neresheim zagen we boven op een berg een groot gebouw liggen met in elk geval een kerk erbij en helemaal ommuurd naar het scheen. Bleek geen kasteel maar de Benedictijner abdij St. Ulrich und Afra te zijn, het Kloster Neresheim. Door de poort kom je op een grote binnenplaats waar links een groot aantal schuren en bijgebouwen een stuk lager stonden, datgene wat wij op afstand voor een muur hadden aangezien. Rechts het klooster met daarachter de kloosterkerk. Het klooster werd gesticht in 1095 maar de kloosterkerk werd gebouwd tussen 1747 en 1792 en werd uitgevoerd in Rococo (late Barok) stijl. Er zijn zeven koepels die tussen 1770 en 1775 door Martin Knoller, de hofschilder van de Oostenrijkse stadhouder in Milaan, van fresco’s werden voorzien. Deze fresco’s behoren tot de belangrijkste uit de late Barok. Wil en ik hebben toch al een hoop gezien maar van deze kerk werden we allebei helemaal stil. Zo mooi, zoveel licht, zoveel prachtigs te zien, inclusief de fresco’s. We raakten er niet uitgekeken. Eigenlijk mocht je er niet fotograferen maar dat hebben we deze keer toch echt wel gedaan; we konden het gewoon niet laten.

Van Neresheim naar Nördlingen aan de Romantische Strasse. Weer een prachtig plaatsje. Helemaal ommuurd met als bonus dat je hier nog een hele ronde om de stad kunt lopen over de stadsmuren. Hebben we niet gedaan hoor. Het is ook een mooi stadje maar we betrapten er ons op dat we het allemaal vonden lijken op wat we de laatste dagen allemaal al hebben gezien. In zekere zin is dat natuurlijk ook zo omdat het grootste gedeelte toch uit dezelfde tijd stamt. Morgen moeten we maar eens bekijken wat we dan gaan doen en misschien de rest van de Romantische Strasse maar eens laten zitten voor een andere keer. Na 1,5 uur en een kopje koffie hadden we het wel gezien en beklom Wil toch nog ff de stadsmuur om er maar een klein stukje overheen gelopen te hebben. Op de terugweg naar Oberbechingen zijn we nog eventjes gestopt bij de Härtsfeldsee, de Burg Katzenstein in het gelijknamige dorpje en de uitkijkpost in het Naturschutzgebiet Dattenhauser Ried, net buiten Oberbechingen. Het Dattenhauser Ried is een 250 ha groot moeras- en vochtig gebied dat in een dal ligt. Vanuit de uitkijkpost kun je het goed zien liggen. Wil was hier op zijn wandelingen al een paar keer eerder geweest. Daarna terug naar ons vakantieadres om de rest van de avond door te brengen.