Parque Natural da Ria Formosa, 30-05-2016

Vanochtend weer heerlijk op het balkon ontbeten, waarna Wil in de minimarket op het park een Telegraaf ging kopen. Op maandag een krantje erbij, al is het alleen maar voor de sport, dat hoort er voor hem bij.

Rond 12 uur vertrokken naar het Parque Natural da Ria Formosa, een uitgestrekt en 60 km lang lagunegebied aan de kust met zeer gevarieerde leefomgevingen zoals zandbanken, moerassen, zoutpannen en zoetwatermeren. Dit park is een toevluchtsoord voor talloze dieren- en plantensoorten. In Quinta de Marim bij Olhão is het bezoekerscentrum van de Ria Formosa waar een 4 km lange wandeling langs een getijdenwatermolen, de resten van Romeinse zoutbassins, duinen, zoute moerassen, schuilhutten om vogels te spotten bij zout- en zoetwater. Zonder meer een prachtig gebied. We kwamen aan bij een onbeduidende ingang waarvan we ons meteen afvroegen of we wel goed zaten en waar een slagboom onze weg versperde. Wil keek toevallig rechts het gebouwtje in dat er stond en zag daar iemand zitten. Bleek het een soort receptie te zijn waar je entree moest betalen waarna men de slagboom opende en je door kon rijden naar de parkeerplaats. De entree bedroeg € 2,60 p.p. Bij aankomst op de parkeerplaats zaten er ineens steekvliegen of muggen in de auto en werd ik op een plaats of 5,6 gestoken. Niet blij mee natuurlijk, veel jeuk en flinke plakkaten; aan de binnenkant van mijn rechterknie zelfs een van een cm of 8 doorsnede. Hopelijk is het snel weer wat minder. Agressief waren die beestjes dus wel jammer genoeg.

Enfin we besloten niet de hele afstand van 4 km te lopen omdat we trek begonnen te krijgen maar al lopende deden we toch het grootste gedeelte en vertrokken we pas weer om 3 uur uit het park naar het stadje Tavira, 18 km verderop. Eerst op een terrasje koffie gedronken met een broodje tonijn. Vandaar naar de Rio Gilão, de rivier die dwars door Tavira loopt. Bij een druk bezocht ijstentje zagen we o.a. de smaken: cookie en cheesecake en daar hebben we in de schaduw van genoten met uitzicht op de rivier. Een klein stukje verder bij het Praca da Republica ligt de Ponta Romana, een lage stenen brug waarvan de funderingen stammen uit de Romeinse tijd. Aan dit plein liggen verder nog een paar terrasjes waarvan er eentje in onze reisgids werd aangeprezen omdat ze een heerlijke vrijgencake zouden hebben. Wij koffiedrinken op dat terras van Café Veneza maar vijgencake….nee dat hadden ze niet. Foutje…reisgids…bedankt…maar de koffie smaakte toch wel goed. Aansluitend nog de 16e eeuwse Igreja da Misericórdia bezocht, die de naam heeft het mooiste renaissancemonument van de Algarve te zijn. Binnen prachtige azulejo’s en een “gouden” altaar. Rond 7 uur waren we weer in Albufeira waarna we met een drankje op ons balkon zijn gaan zitten en daar ook hebben gegeten van alles restjes die we nog in de koelkast en diepvries hadden zitten van de afgelopen 2 dagen. Het was nog lekker ook, zeker met een glaasje Portugese wijn erbij.