Mars Petcare en Wellington, 21-22-23 februari 2017

Dinsdag: Vanmorgen zaten we na het ontbijt in de binnentuin van het hotel om kwart over 9 klaar, maar al wat er kwam….geen taxi. In onze reispapieren stond toch duidelijk dat Mars Petcare een taxi zou sturen. Wij geprobeerd Marieke te bellen want bij Mars is om half 10 ’s avonds ook geen mens op kantoor. Marieke was ook niet thuis, maar ff later werd het hotel gebeld door Rose Johnson van Mars Petcare. Zij zaten min of meer op ons te wachten en de taxi die zij hadden besteld was dus gewoon niet op komen dagen en via het hotel werd een andere taxi geregeld. Die was er binnen een paar minuten en we waren zo bij de fabriek. Moesten de taxi wel zelf betalen en dat via Veghel terugvragen. Zal wel goedkomen. We werden hartelijk ontvangen door Rose en een man die ons heeft rondgeleid (naam vergeten, niet netjes maar weten het echt geen van beiden meer). Er bleek nog iemand bij de rondleiding aanwezig te zijn, namelijk John, een Engelsman die in de tachtiger jaren general manager was bij Mars Slough en tegenwoordig 3 maanden per jaar in Nieuw Zeeland woont en zo de winter in Engeland overslaat. De rondleiding zelf was wel leuk. Er worden 3 soorten kattenvoer gemaakt in van die kleine zakjes en dan verpakt per 12 stuks gesorteerd. Ik had verwacht dat het er erg zou stinken (CHV syndroom van mijn eerste baantje….heel vroeger) maar omdat het alleen om nat voer gaat viel dat echt reuze mee. Verder viel het ons een beetje tegen en kon er niet eens een kopje thee of koffie af. Na de rondleiding was het gewoon voorbij en konden we terug naar het hotel. John was met zijn eigen auto en heeft ons teruggebracht naar het centrum, scheelde weer een taxi. Hij reed momenteel met een vriend 6 weken lang rond in een oude MG en er was een aantal MG’s bij elkaar op een grasveld achter het Sarjeant Museum. Daar heeft hij ons afgezet zodat we daar ook eventjes rond konden kijken. Alweer oude auto’s maar wel leuk natuurlijk. Daarna door het centrum teruggelopen en bij een bakery/cafe buiten geluncht.

Rond half 3 waren we terug in het hotel en een uurtje later zijn we nog wat rondgereden. Bij Mars hadden we zelfs nog geen foto van de buitenkant van de fabriek gemaakt en die fout hebben we even rechtgezet voordat we doorreden naar het strand bij de monding van de Whanganui River. Het strand viel tegen…zwart zand vol met stukken drijfhout, hier en daar zelfs hele boomstammen. Ook vreemd voor ons duinen van zwart zand. Wat heel duidelijk te zien was, was het bruine water van de rivier dat zich vermengde met het oceaanwater. Ook duidelijk was te zien dat er vroeger aan de riviermonding een haven geweest moet zijn want de resten van steigers en afmeerpalen zijn nog duidelijk te zien. Er zaten best veel mensen te vissen maar verder was er weinig te zien en dus zijn we met een omweg weer richting stad gereden. Vanavond weer in het hotel gegeten omdat het wel zo makkelijk is en goed ook natuurlijk anders zouden we het niet doen. Morgen verder naar Wellington, onze laatste stop op het Noordereiland.

Woensdag: Vannacht weer niet zo goed geslapen. Het is ’s nachts best onrustig rond het hotel in Wanganui en de ramen moeten wel openstaan anders is het veel te benauwd op onze kamer. Vanmorgen dan ook weer op tijd wakker en al vroeg gaan ontbijten en afrekenen. Voor 9 uur waren we al onderweg naar Wellington; met 23°C en zonnig weer ging het heel goed. In Taupo had een ober ons gevraagd waar we vandaag kwamen omdat hij aans ons praten te horen al dacht dat wij uit Nederland kwamen. Hij was opgegroeid en naar school gegaan met een heel stel jongens van Nederlandse afkomst, vandaar. Ook vertelde hij dat er een aantal jaren geleden een Hollandse molen gebouwd was in het plaatsje waar hij vandaag kwam die o.a. dienst doet als Nederlandse winkel. Het ging om het plaatsje Foxton dat aan de weg van Wanganui naar Wellington bleek te liggen. Vandaag kwamen wij daar doorheen en zijn natuurlijk naar die molen gaan kijken en hebben er meteen een pak De Ruyter hagelslag voor Wil gekocht als is die hier ook 3x zo duur als thuis. Behalve als winkel doet de molen ook dienst als toeristeninfo en we vonden er een foldertje van het Manawata Estuarium, de monding van de Manawata rivier in Foxton Beach. Dat bleek dichtbij te zijn en er zouden veel vogels te zien zijn. Nadat we koffie hadden gedronken in het bij de molen behorende The Dutch Oven cafe wij naar Foxton Beach gereden en niet geheel voor niets want we zagen er 2 vogels die we hier nog niet eerder hebben gezien. De Koningslepelaar en de Kanoetstrandloper.

Rond 12 uur reden we weer verder in de richting van Wellington. Het werd steeds drukker op de weg, een veeg teken dat je toch bij een grotere stad in de buurt komt. Ruim voor Wellington het adres van de B&B in de app gezet en we werden dwars door de stad heen recht naar de Pacific View B&B gebracht. Boven op een heuvel kijken we zo vanuit onze slaapkamer op de havenmond van Wellington Harbour en zien zo de schepen aankomen en vertrekken. Het is ook net op de plek waar de Pacific en de Tasmanzee elkaar ontmoeten volgens onze gastvrouw. Eigenlijk dus een heel bijzondere plek. Nadat we even waren bekomen en Wil al een kort rondje door de buurt had gelopen hebben we een rit gemaakt langs de kustlijn van Wellington. Prachtig hoor al die vergezichten op zee, de rotsen en de strandjes. Er zouden hier kleine blauwe Pinguins moeten zitten, wel waarschuwingsborden maar geen pinguin gezien. Ook kwamen we langs het vliegveld van Wellington dat recht aan zee ligt en waarvan de verkeerstoren raar genoeg niet op het vliegveld maar midden in een woonwijk staat. Daarna vonden we in de wijk Miramar een restaurant dat Gasworks heet en hebben we daar gegeten. Waren net voor het donker werd terug en zagen nog net de laatste spoortjes van de zonsondergang boven de zee.

Donderdag: Vanochtend ontbeten met uitzicht op zee maar er was niet heel erg veel te zien omdat het ontzettend bewolkt was en hard waaide. Besloten om dan vanmorgen maar eerst de koffers in te pakken voor de overtocht naar het Zuidereiland morgen en wat was te doen en dan pas tegen de middag weg te gaan. Dat lukte helemaal en rond half 12 vertrokken we naar het centrum van Wellington om het Museum van Nieuw Zeeland Te Papa Tongarewa, letterlijke vertaling van de naam een container vol schatten, te gaan bezoeken. Het museum wordt meestal gewoon Te Papa genoemd, dan weet iedereen waar je het over hebt. We hebben er een paar uurtjes rondgekeken maar jammer genoeg mochten we de mooiste Maorikunst die er stond niet fotograferen. Toen we uit het museum kwamen bleek de zon te zijn doorgekomen al was het in de wind nog steeds fris genoeg om een vest aan te hebben. Het is vandaag niet warmer geweest dan 21°C maar da’s meer dan prima. Het Waterfront van Wellington is een gezellige mengelmoes van allerlei gebouwen, cafeetjes en barretjes en daar hebben we ook een paar uurtjes rondgekeken en op een van de terrassen koffie gedronken.

Aan het eind van de middag zijn we nog naar Victoria Mountain Lookout gereden van waar je een heel mooi uitzicht hebt over de stad en haven. In het voorstadje Miramar gaan eten bij Park Kitchen en daar tegenover was een bioscoop waar een standbeeld van Gandalf voor staat. Sir Peter Jackson heeft een serie filmstudio’s in Miramar waaronder Weta Digital en Weta Workshop. Hij filmde de studioscenes voor de Lord of the Rings trilogie en King Kong in Miramar. Het is niet zo ons ding maar het trekt een heleboel toeristen, dat snappen jullie vast wel. Morgenmiddag leveren we onze huurauto in en gaan we met de Interislander Ferry naar Picton op het Zuidereiland. Het Noordereiland zit er dan alweer op voor ons. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen.