“Mennesket ved Havet” = "De Mens ontmoet de Zee”

Na het ontbijt zijn we naar Oksbøl gereden naar het “Museet Danmarks Brandbiler”; het brandweermuseum waar we gisteren ook al langs waren gereden. Ze hebben er ook een hal met een aantal tanks en pantservoertuigen die uit een of andere verzameling stammen. Er staan in het brandweermuseum ontelbare brandweerauto's, brandspuiten, helmen, pakken etc. en een grote collectie schaalmodellen. Erg leuk om te zien. De entree was 120 DKK, omgerekend € 16,67 volgens het museum zelf. Toen we buitenkwamen was het gelukkig droog want toen we vanmorgen wakker werden en tijdens het onbijt en de rit naar het museum regende het flink. In Oksbøl getankt. Daarna naar Blavåndshuk, de meest westelijke punt van Denemarken in de Noordzee en tevens het einde van het Waddengebied. Er staat een 39m hoge vuurtoren (Fyr, heet dat hier) die je ook kunt beklimmen. Dat hebben wij echter niet gedaan. We gingen liever een eind over het strand lopen waarbij Wil ook naar de vogels kon kijken met zijn boek en verrekijker in de aanslag. In de duinen rond de vuurtoren liggen ook nog een aantal bunkers uit de 2e wereldoorlog. Het is een mooi gebied.
Van Blavåndshuk zijn we door de duinen richting Ho gereden waar we bij een bunker de zg. Tirpitz Stellung, waar een museum van is gemaakt, zijn gestopt maar toch niet naar binnen zijn gegaan. Een eindje verder hebben we een stukje door de met heide bedekte duinen gelopen, waar nog een groot gedeelte van de heide in bloei stond. We kwamen er ook een aantal overstekende padden tegen. Waren volgens Wil de jonkies van het afgelopen jaar en misschien al onderweg naar hun overwinterplek. Via Ho naar Skallingen gereden waar we een heel stuk over een heel smal weggetje terug naar de kust zijn gereden en waar we ook nog een kijkje op het strand hebben genomen. Ondertussen was het hoog water en zagen we zelfs een stuk van de blauwe lucht tussen de wolken door. Dat smalle weggetje was een probleem. Zelfs voor de fietsers moest je stoppen op een uitwijkplaats want links en rechts van het weggetje was het allemaal wetland. Een prachtig natuurgebied maar we snapten er niets van. Behalve een torenvalkje of 3 hebben we er geen enkele vogel kunnen ontdekken. Weer terug naar Ho en om de Ho Bugt heen naar Esbjerg gereden waar we eerst te voet de binnenstad hebben verkend; eigenlijk een grote lange winkelstraat die helemaal voetgangersgebied is. Behalve de H&M, Ecco, Triumph en Esprit geen bekende winkelketens gezien. Bij Christian I op een groot plein thee gedronken. We zaten eerst op het terras maar i.v.m. de wind zijn we daarna naar het overdekte terras verhuisd. Kregen 2 kannetjes met voor elk 2 kopjes thee erin; zo'n soort Bodum kannetje die je ook voor koffie hebt en waarin je de losse thee/koffiedras naar beneden moet duwen met een filter als ie sterk genoeg is. Duur was het ook wel een beetje 65 DKK. Reken maar niet alles om, dat heeft toch geen zin. Ook bij de Informatie in Esbjerg hadden ze geen kaart van de Marguerit route maar bij de boekenwinkel hadden we meer geluk zodat we voor morgen toch eens kunnen kijken hoe we het beste kunnen rijden. Nadat we het winkelstraat hadden gehad terug naar de auto gelopen en een rondje centrum gereden waarbij we ook de Vandtårnet (Watertoren) uit 1897 tegenkwamen waar het Musikhuset dat ontworpen is door Jørn Utzon (zoon van de architect die het Sydney Operahuis heeft ontworpen?).
Tussen de toren en het Musikhuset ligt het Kunstmuseum en onder de toren in het park ligt een openluchttheater. Voor het kunstmuseum staat een kunstwerk dat Esbjerg heet. Het Musikhuset zou volgens de reisgids iets aparts moeten zijn, maar dat keken wij er echt niet van af hoor. We vonden het niet zoveel bijzonders. Vanaf het platvorm bij de Vandtårnet heb je ook een mooi uitzicht op het havengebied.
Op de terugweg aan de kust gestopt bij de vier 9m hoge sneeuwwitte zitten figuren die samen het kunstwerk “Mennesket ved Havet” = “De Mens ontmoet de Zee” vormen. Het is in 1995 onthuld en werd ter gelegenheid van het eeuwfeest van de stad Esbjerg gemaakt door Svend Wiig Hansen. Het is erg indrukwekkend en er stoppen heel veel mensen om er foto's van te maken. Via Hjerting richting Billum gereden waar we even zijn gestopt bij het uit 1780 stammende kerkje te bekijken. Jammer genoeg was het dicht. Na overleg doorgereden naar Varde waar in het centrum de winkels nog open waren en een of ander festival gaande was. We zagen de harmonie compleet met majorettes en Deense vlag voorbij komen; een bandje spelen; mensen abseilen van een bankgebouw; een ballonnenclown enz, en alle winkels waren open. Bij het White Horse restaurant in Varde gegeten. Een pubachtige inrichting met overal Schotse geruite rechthoeken aan de muur en de bediening in een Schots geruite rok. Een rejecocktail vooraf (garnalencocktail en erg lekker) en daarna een schnitzel met gebakken aardappeltjes en erwtjes. Bij het menu hoorde dachten wij een glaasje rode wijn en zodoende kon Wil dan 2 glazen wijn drinken omdat ik het toch bij water hield. Bleek dat we een hele fles rode huiswijn kregen die ook nog erg goed smaakte, dus ging het restant mee naar de kro. In het centrum van Varde kon je na het eten over de koppen lopen zo druk was het er. Nog even op het plein naar het dansen gekeken en Wil kreeg ergens nog een bekertje donker bier aangeboden. Dat vond hij echter helemaal niet lekker dus eindigde het in de vuilnisbak.
Iets over half 9 waren we terug in de kro. Daarna foto's overgezet op de computer en dit verslag gemaakt en nog wat gedronken. Ben trouwens erg verkouden (was het al een beetje) loop de hele dag te snotteren. Gelukkig zit het los hé. Heb Wil blijkbaar ook al aangestoken want die voelt het ook al aankomen.