Van Christchurch naar Sydney, 15+16+17 maart 2017

Woensdag 15 maart: Echt waar onze laatste dag in NZ was een zonnige dag en we hebben er dan ook van genoten. Om even na half 10 vertrokken we naar Akaroa waar we nog een boodschap moesten doen en een kaartje posten. Nadat dat was gebeurd zijn we naar Little River gereden waar we gestopt zijn om een kopje koffie op het terras van het Little River Cafe te drinken. Het was nog redelijk vroeg maar uit de wind in de zon was het al goed te doen. In Little River hebben we ook de SiloStay op de foto gezet. Een hele aparte manier van een hotel uitbaten. Een aantal silo’s met op de begane grond een kleine keuken en zitkamer en bovenin een slaap- en badkamer. Ziet er heel leuk uit.

Achtereenvolgens gestopt bij Lake Forsyth waar we van een plaatselijke bewoner een verhandeling kregen over de blauw/groene algen die het meer teisteren maar de vogels niet tegenhouden en werkelijk waar het stikt ervan de zwarte zwanen, ganzen, futen, aalscholvers, eenden enz. Daarna afgedraaid naar het dorpje Birdlings Flat aan het einde van Lake Forsyth. Er ligt tussen het meer en de Zuidelijke Stille Oceaan alleen een hele grote wal kiezelstenen…het strand zogezegd. Ooit zal het meer dus wel een open verbinding met zee hebben gehad. Bij het volgende meer Lake Ellesmere wilden we ook stoppen maar zijn geen goede parkeerplaatsen. Het is een heel stuk groter dan Lake Forsyth en uit de verte is goed te zien dat de wetlands vol vogels zitten. Jammer dat je dat niet beter kunt bekijken. Na het meer zijn we via de bergen over Dyers Pass naar Christchurch gereden. Onderweg kwamen we in Ohinetahi/Allandale Reserve aan Governors Bay terecht. Aangezien het prachtig weer was en laag water liepen er in de baai ook weer allerhande soorten vogels rond en kon Wil weer even met zijn verrekijker aan de gang. Op deze plek hebben we heerlijk op een bankje in de zon geluncht. Inmiddels was de temperatuur opgelopen tot 17 ⁰C en kon ik zelfs mijn trui uittekken en in mijn hemdje gaan zitten. Heerlijk na al die natte dagen. Na even kwamen een aantal dames vertellen dat onze rust zo zou worden verstoord aangezien de kinderen van 9 t/m 12 jaar van de plaatselijke school een biathlon gingen doen, een bike-run-bike, aan de oevers van de baai. Dat even af zitten kijken en daarna maar weer doorgereden.

Bovenop de pas staat het Sign of the Kiwi cafe waar we op het terras wat hebben gedronken met uitzicht op Christchurch ver beneden ons en het gebied van de recente bosbranden om ons heen. Hoorden ook het verhaal van het cafe. In 2011 na een aardbeving en enkele naschokken moeten sluiten en na zoveel jaar eindelijk gerestaureerd. Eind januari 2017 pas weer geopend en half februari alweer 3 weken moeten sluiten wegens de bosbranden. De pasweg is die hele periode afgesloten geweest i.v.m. de steeds weer oplaaiende branden en de brandweer die de weg moest gebruiken. Het cafe was nu pas een week of wat weer open. Als je naar de andere kant keek had je een geweldig mooi uitzicht op Governors Bay. Na een tijdje toch afgedaald naar Christchurch waarbij de ruimte en het vele groen ons opvielen. In het centrum is nog duidelijk de vele schade te zien van de aardbeving in november 2016, maar ook dat er super hard wordt gewerkt aan de wederopbouw. Rond 4 uur checkten we in bij het Sudima Hotel bij Christchurch Airport. Gelukkig hebben ze een 24 uurs shuttle en hoeven we vannacht niet met onze koffers naar de terminal te lopen. Niet dat het zo ver is maar met die koffers en handbagage is het wel een heel gesjouw. Nadat we onze spullen op de kamer hadden gezet, zijn we de auto gaan inleveren en dat ging alweer zo super makkelijk. We waren net uitgestapt en van plan om naar het kantoor in de terminal te lopen toen iemand onze sleutel aannam en zei dat het zo goed was. Wij lopend terug richting hotel en de restaurantjes ernaast. Sushi gekocht voor vanavond en daarna vroeg naar bed,moeten ook super vroeg weer op. Trouwens op het Zuidereiland hebben we 3090,7 km gereden. Naar de kilometers van het Noordereiland moeten we nog eens goed kijken want daar hebben we vergeten een foto van de beginstand te maken.

Donderdag 16 maart: Om kwart over 3 opstaan ’s nachts valt helemaal niet mee maar gelukkig waren we na een douche allebei een stuk wakkerder en stonden we op tijd beneden in de hal voor de transfer naar de terminal. Het was allemaal binnen een paar minuten geregeld en de chauffeur zette ons recht voor de vertrekhal af. Binnen stond bij de incheckbalie van Virgin Australia een rij van hier tot Tokyo maar gelukkig schoot het beter op dat we tevoren dachten en konden we binnen een redelijke tijd verder naar de veiligheidscontrole. Al met al zaten we om kwart voor 5 aan de koffie vlakbij de gate. We vliegen eigenlijk met Singapore Airlines maar de vluchten van Austrialië naar Nieuw Zeeland en vice versa worden uitgevoerd door zustermaatschappijen. Heen dus Air New Zealand en nu Virgin Australia. Was Air New Zealand nog een redelijke maatschappij, Virgin Atlantic is niet veel meer dan een klein beetje opgewaardeerde Ryanair. Enfin voor een vlucht van 4 uur kom je daar wel overheen.

Om even over zevenen ’s morgens (tijdverschil 3 uur) landden we op de erg natte luchthaven van Sydney. Het kwam er werkelijk met bakken uit en gezien hebben we ook niets want alles zat in de wolken uiteraard. Verder ging het redelijk snel op Kingsford Smith International Airport. De rij voor de paspoortcontrole was lang maar schoot toch goed op en onze koffers en tas draaiden hun rondje al op de bagageband toen we daar kwamen. Aangezien ik aangegeven had dat ik etenswaren en een schelp bij me heb, moesten wij extra worden gecontroleerd. Al is het alleen maar wat snoep in Australië kun je het risico van niet aangeven niet nemen. Alleen al een vergeten appel in je zak kan je een boete van 400 AUD opleveren, dus vakje aankruisen op je inreiskaart en gewoon net doen of je gek bent. We werden 2x gevraagd wat we dan wel bij ons hadden en moesten in een rijtje gaan staan voor controle door een opsporingshond. Die rook niets blijkbaar en daarna mochten we gelijk vertrekken en stonden we binnen 1 uur in de aankomsthal. Geen chauffeur…die bleek koffie aan het halen te zijn en hij vond dat wij toch wel heel snel door de controle waren. De meeste mensen deden er een stuk langer over. Het was inmiddels spitsuur en in plaats van de 35 minuten waren we meer dan een uur onderweg naar het hotel. Vooral rond het vliegveld was het een grote puinhoop. De temperatuur was meer dan ok met al zo’n 22 ⁰C maar met de regen en een luchtvochtigheid van 86% was het niet echt aangenaam. Aangekomen bij Adina Apartment Hotel in het centrum van Sydney konden we uiteraard nog niet in het appartement maar werden onze koffers en tassen opgeslagen en konden we vanaf 2 uur ’s middags terugkomen en dan zouden onze spullen al in het appartement staan. We kregen van het hotel zelfs een paraplu te leen. Geen overbodige luxe, evenals een plattegrond waarop aangetekend is waar het hotel ligt.

Schuin tegenover het hotel ligt het Townhall Centre met winkels en restaurantjes en heel belangrijk een ATM (flappentap). We hadden namelijk nog geen Australische Dollars en het is wel zo handig als je die hebt als je iets wilt gaan drinken of zo. Nadat dat was geregeld koffie gedronken bij een koffiezaakje. Hadden we wel nodig om nog even wakker te kunnen blijven. Wil wilde graag wat Australische munten kopen en ineens liepen we zomaar zo’n muntenzaakje voorbij in datzelfde winkelcentrum. Wij naar binnen en Wil slaagde voor een jaarsetje 2017 en nog een paar kleine muntjes. Vanuit het winkelcentrum naar George Street gelopen, de belangrijkste winkelstraat van Sydney. Jammer genoeg wordt er aan de weg gewerkt en is er totaal geen overzicht. Aan deze straat liggen o.a. de St. Andrew’s Cathedral en Sydney Town Hall. Op een gegeven moment kwamen we een soort food court tegen waar een German Schitzelhaus tussen zat. Niet dan we dat wilden eten maar na weken alleen burgers, friet, italiaans e.d., is het wel weer eens iets anders. Er zat ook een Thai met erg lekker eten en daar hebben we geluncht tussen de middagpauze houdende mensen, want we bleken inmiddels midden in het business district te zitten. Na de lunch zijn we teruggelopen in de richting van het hotel. Vooral omdat het ook maar bleef regenen en we onderhand zelfs natte sokken en schoenen hadden. Dat loopt niet lekker. Onderweg nog een kopje thee gedronken in hetzelfde koffiezaakje als vanmorgen en daarna naar ons appartement. Tot een uur of 5 ’s middags helemaal niks gedaan dan wat uitrusten. Het vroege opstaan en tijdverschil spelen dan toch weer een rol. ’s Avonds was het gelukkig droog en konden we wat verder rondkijken. We zijn naar Darling Harbour gelopen waar veel rondvaartboten en watertaxi’s blijken te vertrekken en veel café’s, bars en restaurantjes zijn. Allemaal heel nieuwe en moderne gebouwen. Vandaar de stad ingelopen en in een weer een ander winkelcentrum wat gegeten. Al redelijk snel weer terug naar het hotel en raar of niet maar om half 10 lagen we al in bed, zo moe waren we.

Vrijdag 17 maart: Na het ontbijt wat tijd besteed aan het uitzoeken wat we wilden gaan doen. Eerst maar naar Darling Harbour voor een rondvaart door de haven en dan kijken we wel verder. Rond half 11 naar buiten en zowaar het was droog. Nog maar goed en wel de hoek om en het begon weer te regenen. Gelukkig dat we die paraplu nog hebben. In Darling Harbour wat rondgekeken bij de verschillende aanbieders van rondvaarten maar het eerste half uur ging er nog geen en dus gingen we koffie drinken bij de Cargo Bar. Omdat het zo hard regende maar wat langer blijven zitten maar om rond twaalven toch naar het kantoor van Captain Cook Cruises. Om 10 over half 1 zou er weer een boot vertrekken voor de lange tour van 2 uur; in een hop on hop off hadden we toch geen zin. Voordat de boot vertrok nog snel even een sandwich en wat fruitsalade gegeten in het cafe van het Wildlife/Aquarium/Madame Tussaudscentrum en daarna hop de boot op. Was er helemaal niet druk en we konden gaan zitten waar we wilden. Jammer van de regen want de uitzichten waren daardoor niet erg helder maar toch een heleboel gezien van het Opera House en de Harbour Bridge en de skyline van Sydney bij Circular Quay tot aan Fort Denison, de marinehaven, Manly en Goat Island o.a. Tijdens de vaart is het gelukkig droog geworden en konden we ook eens buiten aan dek kijken ondanks de harde wind. Bij de ingang van de haven was het water erg onrustig en hadden we behoorlijke golven. De boot ging behoorlijk heen en weer maar het duurde niet zolang en gelukkig werd er niemand zeeziek. Kijk maar eens:

Weer op de kade naar Cockle Bay Wharf, ook onderdeel van Darling Harbour, voor koffie bij het Blackbird Cafe en foto’s van de hangende walvissen en de Crane Fountain. Terwijl we op het terras van het Blackbird Cafe zaten kwam zelfs het zonnetje even door, heerlijk, al was het maar een paar minuten. Van Cockle Bay op weg naar de Chinese Garden of Friendship kwamen we een paar ibissen tegen midden in een plantsoen. Wil vond het heel wat zo’n vogel midden in de stad. Even later bleken ze te nestelen in de bomen in de Chinese Tuin en daar zaten er tientallen. De tuin was werkelijk een verademing van rust midden in zo’n drukke stad en prachtig aangelegd met lotusbloemen in de vijvers. We zagen er ook nog een aantal gecko’s rondlopen en aalscholvers die we nog niet eerder hadden gezien. Van de tuin is het niet ver naar Chinatown dat eigenlijk maar uit een straat lijkt te bestaan. De straten er omheen horen er echter ook duidelijk bij en zie je als je er doorheen loopt. Groot is Chinatown echter niet en we hadden het zo gezien. Vandaar terug richting hotel en bij het Griekse restaurant er tegenover gegeten. Eigenlijk was ik te moe om te eten; misschien nog last van jetlag of tijdverschil? Geen idee. Ben een uurtje gaan liggen terwijl Wil nog een avondwandeling ging maken. Toen Wil terugkwam was het alweer aan het regenen. Vooruitzicht voor morgen 90% kans op regen maar we hopen toch wel op een paar droge uurtjes.