Serra da Santa Bárbara, 17 juni 2015
Door: Cobi
Blijf op de hoogte en volg Cobi en Wil
18 Juni 2015 | Portugal, Terceira
Dit was een echte Azoriaanse dag qua weer: vanmorgen bewolkt; tegen de middag zon; na de middag nevel en een beetje regen. De temperatuur was lekker, geen jas of vest nodig.
Na het ontbijt ging Wil voor het eerst deze week een uurtje hardlopen terwijl ik ondertussen wat heb zitten lezen en luieren. Met zonnig weer vertrokken naar het vlakbij gelegen vissersdorp São Mateus da Calheta, waar we zagen hoe er netten of liever gezegd vislijnen werden gemaakt. Na een kop koffie op het terras van een restaurantje verder langs de kust tot in Doze Ribeiras waar we de afslag naar de Serra da Santa Bárbara hebben genomen. Net voorbij de afslag werd de weg versperd door een boer met een stel koeien. Deze keer hadden wij er geen last van omdat we van de doorgaande weg afdraaiden. De Serra da Santa Bárbara is een slapende vulkaan en met 1021 m het hoogste punt van het eiland. Op heldere dagen heb je dan ook een geweldig uitzicht over een groot deel van het eiland en zie je ook een aantal andere eilanden liggen. Vandaag was het heel helder behalve de laatste 100 m, toen zaten we ineens helemaal in de wolken. Boven maar ff gewacht en ja hoor, even later hadden we weer een prachtig vergezicht. Nadat we een half uurtje boven waren geweest terug naar de kustweg op weg naar het wijnmuseum in Biscoitos.
Op de Ponta do Raminho, de zo ongeveer Noordwestelijkste punt van Terceira, ligt een mooie miradouro (uitzichtpunt) vanwaar je ook het eiland Graciosa kunt zien liggen in de verte en een mooi gezicht op de hoge lavarotsen, de zee en het dorp Raminho. Onderweg naar Biscoitos kwamen we ineens in een regenbuitje terecht. Gelukkig duurde die niet lang maar hebben we wel even een vest aangetrokken om naar het Museu do Vinho dos Biscoitos te lopen. Het is gevestigd in een wijnkelder waar de karakteristieke wijn van de Azoren wordt geproduceerd: de “vinho verdelho”. Er is ook een tuin bij met verschillende soorten wijnstokken en hier zagen we dat de wijnstokken dus echt in een gat tussen de lavastenen gekweekt worden, dit in tegenstelling tot de autobanden van gisteren. Het museum is maar klein en we hadden het zo gezien. Daarna zijn we teruggereden naar Angra. Een week is precies genoeg op Terceira. We hebben nu zowat alles gezien wat er te zien valt of je moet veel aan het strand of het zwembad willen liggen. Dat is niet zo ons ding, we trekken er liever op uit hé. Morgen gaan we nog maar eens de oude binnenstad van Angra verder verkennen.
Na het ontbijt ging Wil voor het eerst deze week een uurtje hardlopen terwijl ik ondertussen wat heb zitten lezen en luieren. Met zonnig weer vertrokken naar het vlakbij gelegen vissersdorp São Mateus da Calheta, waar we zagen hoe er netten of liever gezegd vislijnen werden gemaakt. Na een kop koffie op het terras van een restaurantje verder langs de kust tot in Doze Ribeiras waar we de afslag naar de Serra da Santa Bárbara hebben genomen. Net voorbij de afslag werd de weg versperd door een boer met een stel koeien. Deze keer hadden wij er geen last van omdat we van de doorgaande weg afdraaiden. De Serra da Santa Bárbara is een slapende vulkaan en met 1021 m het hoogste punt van het eiland. Op heldere dagen heb je dan ook een geweldig uitzicht over een groot deel van het eiland en zie je ook een aantal andere eilanden liggen. Vandaag was het heel helder behalve de laatste 100 m, toen zaten we ineens helemaal in de wolken. Boven maar ff gewacht en ja hoor, even later hadden we weer een prachtig vergezicht. Nadat we een half uurtje boven waren geweest terug naar de kustweg op weg naar het wijnmuseum in Biscoitos.
Op de Ponta do Raminho, de zo ongeveer Noordwestelijkste punt van Terceira, ligt een mooie miradouro (uitzichtpunt) vanwaar je ook het eiland Graciosa kunt zien liggen in de verte en een mooi gezicht op de hoge lavarotsen, de zee en het dorp Raminho. Onderweg naar Biscoitos kwamen we ineens in een regenbuitje terecht. Gelukkig duurde die niet lang maar hebben we wel even een vest aangetrokken om naar het Museu do Vinho dos Biscoitos te lopen. Het is gevestigd in een wijnkelder waar de karakteristieke wijn van de Azoren wordt geproduceerd: de “vinho verdelho”. Er is ook een tuin bij met verschillende soorten wijnstokken en hier zagen we dat de wijnstokken dus echt in een gat tussen de lavastenen gekweekt worden, dit in tegenstelling tot de autobanden van gisteren. Het museum is maar klein en we hadden het zo gezien. Daarna zijn we teruggereden naar Angra. Een week is precies genoeg op Terceira. We hebben nu zowat alles gezien wat er te zien valt of je moet veel aan het strand of het zwembad willen liggen. Dat is niet zo ons ding, we trekken er liever op uit hé. Morgen gaan we nog maar eens de oude binnenstad van Angra verder verkennen.
-
18 Juni 2015 - 02:23
Jose:
Haha die koeien op de weg ze lopen ook lekker breeduit langs elkaar die boer moet ze toch eens leren achter elkaar te lopen. Lijkt wel een wegblokkade van de ME zo. Mooie vergezichten weer trouwens. Veel plezier met het verder verkennen van Angra. Groetjes -
18 Juni 2015 - 07:46
Karin:
De natuur is daar echt prachtig. Je geniet waar je kijkt.
Fijne dagen verder
-
18 Juni 2015 - 16:08
Laurin:
Die koeien waren lekker aan de wandel. Staken duidelijk niet over! Maar ach, je hebt toch alle tijd! Het is vakantie, genieten! En je hebt weer een leuk verhaal en een leuke foto bij!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
