Gruta do Natal en Furnas do Enxofre, 13 juni 2015

Vannacht allebei wel een paar keer wakker geweest, maar ondanks het redelijk harde bed toch wel goed geslapen. Het ontbijt was heel uitgebreid en we hebben dan ook goed ons best gedaan en besloten met een schaaltje vers fruit. Jammer genoeg was het behoorlijk bewolkt maar gelukkig helemaal niet koud. Na het ontbijt is Wil een stukje gaan rondlopen gewapend met verrekijker en fototoestel. Ik wilde mijn verhaaltje over gisteren nog even schrijven en wat foto’s plaatsen. Ook nog wat informatie over Terceira opgezocht want we hebben geen reisgids bij ons. Slechte voorbereiding deze keer, maar op internet en hier in ’t hotel is genoeg info te vinden. Terceira is het 3e grootste eiland van de 9 Azoreneilanden en als 3e ontdekt. Vandaar de naam Terceira dat 3e betekent. Het bestaat uit vier overlappende vulkanen en heeft zelfs een nog actieve vulkaan; de Santa Barbara.

Tegen de middag zijn we, na een stop bij de supermarkt voor wat drankjes en fruit, dwars over het eiland gereden in de richting van Biscoitos waar in de lavasteen uitgehakte zwembaden moeten zijn die met vloed vollopen en met eb leegstaan. Niet gezien! Wel een hoekje van zo’n zelfde zwembad bij Quatro Reibeiras. We hebben een stukje van de kustweg gereden tot aan Villa Nova en hebben van daar via diverse kleine weggetjes geprobeerd de weg naar de Pico Alto te vinden. Steeds kwamen we op doodlopende of zandweggetjes terecht en moesten we noodgedwongen omdraaien. Waarschijnlijk hadden we toch een van die zandpaden moeten volgen maar er stond niets aangegeven en dus hebben we dat maar niet gedaan. Teruggereden naar de weg zoals we gekomen zijn.

Aan weerszijden van de weg staan op veel plekken hortensiaheggen. Een prachtig gezicht als je er tussendoor rijdt. De witte bloeien volop; de blauwe hier en daar een paar bloemen want de meeste moeten nog in bloei komen. Gestopt bij de Gruta do Natal, de Kerstgrot. Het is een van de 3 toeristische grotten op Terceira en komt aan zijn naam doordat op 25 december 1969 voor het eerst een H.Mis werd opgedragen in de grot. Sinds die dag heet de grot zo. Voordat je naar binnen mag krijg je een helm voor op je hoofd. Die heb je ook wel nodig want zonder helm zouden we verschillende keren ons hoofd flink gestoten hebben. Het is hier en daar echt kruip door sluip door. Een lavagrot waarin het flink drupt maar waar je ook verschillende soorten lavastromen ziet en verschillende soorten lavagesteenten. De grot is 697 m lang en je loopt er min of meer een rondje. Van de Gruta do Nata doorgereden naar Furnas do Enxofre. Een klein soort geysergebied waar vulkanisch gassen en dampen opstijgen uit de grond, niet in spectaculaire hoeveelheden, maar goed te zien en uiteraard te ruiken. Het paadje door het gebied is aan weerszijden met hekwerk afgezet om het kwetsbare gebied te beschermen. Onderweg hadden we af en toe een paar druppels regen en bij de grot en de furnas was het behoorlijk koud zodat we blij waren dat we onze vesten toch hadden meegenomen.

Terug in Angra do Heroismo was het weer een stuk warmer en leek het weer hier toch een stuk opener te zijn. We zagen zelfs nog heel even de zon doorbreken. Rond half 8 lopend op zoek naar een restaurantje om te eten. De Adega Lusitânia was het eerste dat we tegenkwamen en het bleek een heel goede keuze te zijn. We hebben een traditionele stoofschotel van Terceira gegeten, genaamd Alcatra (rundstoofvlees) en als dessert een stukje Donas Amelias, een traditioneel gebak gemaakt met o.a. maïsmeel, eieren, veel suiker, rozijnen, nootmuskaat en kaneel. Daarbij een fles rode wijn van het eiland Pico en dus hebben we vanavond de Azoren eer aan gedaan. Op tijd gaan slapen want morgen is het weer vroeg dag!