Zaterdag 21 juni 2014: Geysir en Gulfoss

De dag van de langste dag en kortste nacht. Niets van gemerkt hier; het bleef zo mooi helder licht gisteravond. Het plan was om laat nog even naar buiten te gaan om wat foto's te maken, maar we waren zo moe van een lange dag sightseeing met heel veel indrukken dat we onze ogen niet open konden houden en maar op tijd naar bed zijn gegaan. Vandaar dat ik dit verslag ook pas op zondagochtend maak en plaats. Samen met Pingvellir van afgelopen donderdag hebben we nu The Golden Circle compleet gezien.

Gisterochtend scheen zowaar de zon af en toe tussen de wolken door en vonden we de regen in de bergen op weg naar Selfoss wel wat minder want het regende er hard en alles zat compleet dicht en we zagen dan ook niets. Gelukkig bleek het laaghangende bewolking want toen we weer beneden waren was het weer hetzelfde als in Reykjavik met flink wat bewolking maar droog en met af en toe een zonnetje dat achter de wolken uit kwam piepen. Met zulk weer zijn we hier al dik tevreden...ja, een kinderhand is gauw gevuld! Vlak voor Selfoss draaiden we af in de richting van Geysir en Gullfoss. Het was een lange rit maar er was ook veel te zien. Bij een parkeerplaats waar de rivieren Hvitá en Sog samenkomen en verder gaan als Ölfusá troffen we zowaar een Nederlandse auto met caravan aan. Met de boot overgestoken voor 6 weken vakantie, een hele belevenis. Zij kenden trouwens de naam van de eerste bloem die wij niet wisten: knikkend nagelkruid (nu die van de paarse nog). Een klein stukje verder bij de brug over de Sog, Prastalund, was een restaurantje waar we koffie/thee hebben gedronken met een lekkere muffin erbij. Na de inwendige mens te hebben versterkt stopten we bij de krater Kerid, 55 m diep, onderin gevuld met water. Deze krater is ontstaan door de instorting van een kleine magmakamer na afloop van een eruptie. Je kunt er helemaal omheen lopen en dat hebben we ook maar gedaan. Elke keer zie je tenslotte weer iets nieuws en het weidse uitzicht van bovenop het hoogste punt was ook niet te versmaden. Een stuk verderop kregen we trek en was het maar weer goed dat we een boterham meegenomen hadden want er was niets in de buurt behalve een parkeerplaats met een picknicktafel met uitzicht op de rivier. Voor het eerst buiten gegeten hier in Ijsland, wel met onze jas aan, maar leuk was het wel.

Vlakbij Geysir zagen we de stoomwolken al omhoog komen, dus wisten we gelijk waar het te doen was. Gewoon naast de doorgaande weg, makkelijk zat. Het is geen heel groot gebied en er is nog maar een spuitende geiser, de Strokkur (vertaling: Karnton). Geysir is de bekendste geiser van Ijsland en degene waar alle andere geisers ter wereld naar genoemd zijn (inclusief keuken- en badgeisers). De naam betekent: de Spuiter. Jammer genoeg doet ie dat niet meer en borrelt hij alleen nog een beetje. Er liggen wat kleinere warme poeltjes maar je kunt wegens gevaar nergens dichtbij komen. Het water is nl. kokend heet en het stoomt er dan ook van alle kanten. Lekker ruiken is ook iets anders: rotte eieren zijn nu eenmaal niet ons lievelingsluchtje (zwavel). Die lucht was het sterkst bij Blesi (de Blazer), een dubbele poel waarvan de ene helder en heet en de andere koeler en ondoorzichtig blauw is. Ook zagen we Litli Geysir nog, een kleine poel die hevig borrelt en Konungshver, die een beetje op een grote modderpoel leek (vonden wij). De Strokkur zagen we verschillende keren hoog spuiten, een heel indrukwekkend gezicht. Eerst zie je beweging komen in het water, dan bolt de waterspiegel op een gegeven moment op en dan...spuit ie. Iedereen staat er op te wachten om het op foto of film vast te leggen.
Van Geysir naar Gullfoss moesten we voor het eerst over een smalle brug rijden waar maar een auto tegelijk overheen kan. Die schijnen er hier veel te zijn, maar het was de eerste die we tegenkwamen. Daarna Gullfoss dat een van Ijslands mooiste watervallen schijnt te zijn. Nou we vonden het prachtig en hebben de waterval vanaf alle mogelijke hoeken bekeken, gefotografeerd en gefilmd. Zijn nat geworden van de nevel en zagen een prachtige regenboog boven de Gullfoss toen de zon doorkwam. De naam betekent Gouden Waterval, naar de regenboog in het sproeiwater op zonnige dagen. Hij ligt in de rivier de Hvitá (Witte Rivier) en in de zomer schijnt er gemiddeld 130 m³ naar beneden te komen. Het water komt in twee trappen die haaks op elkaar staan ruim 32m naar beneden. Nadat we nog een kopje koffie hadden gedronken in het cafetaria van het bezoekerscentrum zijn we dezelfde weg teruggereden. Bij de smalle brug kwamen we de auto tegen (van de caravan van 's morgens) en werd er nog uitbundig naar ons gezwaaid. De teugweg ging voorspoedig en rond 19.00 uur kwamen we in Selfoss aan waar we wilden gaan eten. In mijn reisgids app zowel als in de Capitool reisgids werd Menam aangeprezen als een goed Thais restaurant buiten Reykjavik en heel veel anders leek er op het eerste oog, behalve een paar hotels, niet te zijn. Waar zou dan Menam dan zijn...we stonden op een parkeerplaats vlakbij de grote brug over de rivier Ölfusá... keken er eens rond en bleken precies tegenover Menam te staan. Dus gelijk maar besloten om daar te gaan eten en het was werkelijk heerlijk en meer dan genoeg zodat we geen toetje meer nodig hadden. We hebben een menu met 3 gerechten genomen zodat we wat verschillende gerechten konden proeven: garnalen, rundvlees en kipcurry. Na Selfoss kwamen we weer in de bergen waar het 's morgens zo had geregend en zagen we pas hoe spectaculair het uitzicht was. Op een uitzichtpunt boven op het hoogste punt even gestopt om van het uitzicht te genieten. Door de harde wind was het er wel heel erg koud en zijn we er niet lang blijven staan. Terug in Reykjavik nog even langs de supermarkt voor wat hoognodige inkopen voor het ontbijt voor de volgende dag en waren we om even na 21.30 uur weer terug op ons stekje in Seltjarnarnes.