Maandag 3 oktober 2011: Alhambra

Het Alhambra, qalat-al-hamrá, het Rode Kasteel

Vanmorgen voor de verandering eens vroeg opgestaan. Deze vakantie blijkt half 8 voor ons echt vroeg te zijn. Even voor 9 uur naar de auto gelopen en vertrokken richting Granada. Over de snelweg langs de kust met de mooie vergezichten totdat die ophoudt een km of 10 voor Motrill. Stukje over de andere kustweg en toen weer de snelweg op. Er wordt zo te zien nog heel hard gewerkt om die 2 stukken snelweg met elkaar te verbinden maar ze moeten nog een aantal dalbruggen bouwen. Ook dat 2e stuk snelweg door de bergen richting Granada is prachtig. Dichter bij Granada worden de bergen op de achtergrond nog een stuk hoger: de Sierra Nevada met als hoogste top de Mulhacén van 3482 m. Het is jammer dat het zo heiig is want met helder weer zie je toch nog een heel stuk meer.

We reden in één ruk zo naar de parkeerplaats van het Alhambra waar we rond half 11 aankwamen en het was niet ver lopen naar de ingang. Omdat we in Nederland al van te voren via internet kaartjes hadden besteld (wordt aangeraden want er mag per dag maar een bepaald aantal personen naar binnen) konden we deze door een machine laten afdrukken alleen maar door de creditcard waar we mee hadden besteld erin te stoppen. En bij de ingang gelijk doorlopen. Heel handig en je hoeft niet in de rij te staan. Via een laan met aan weerszijden grote cipressen loop je richting Alhambra en liggen links en recht de resten van de Medina, de voorstad waar de bedienden etc. woonden. Daar is niet veel meer van over. Een paar gebouwen staan nog overeind en daar zijn wat souvenirwinkeltjes e.d. in gevestigd. In 1238 zijn de Moren begonnen met de bouw van het Alhambra en het Alcazaba, dat we het eerst hebben bekeken, is het oudste gedeelte en het miltaire gedeelte van het complex. Er zijn een paar torens en terrassen te bekijken, waarvan het uitzicht over Granada vanaf de Torre de la Vela (wachttoren) adembenemend is. Toen we daar uitgekeken waren konden we gelijk in de rij gaan staan bij de Puerta del Vino (wijnpoort) voor de toegang tot de Palacios Nazaries. Daar mag helemaal maar een beperkt aantal mensen naar binnen en daarom staat er een bepaalde tijd op je ticket (12.30 uur voor ons) en als je niet op tijd bent, dan kom je er gewoon niet meer in. Gelukkig waren wij dat wel want het is het mooiste en indrukwekkendste gedeelte van het Alhambra, tenminste voor ons. Er is zoveel te zien, het stucwerk, de gewelven, de koepels, de tegels, het is teveel om op te noemen en jammer genoeg brengen de foto's niet helemaal over wat wij hebben gezien. Achtereenvolgens hebben we o.a. het Mexuar (audiëntie-, recht- en raadzaal), het Comares palaccio met de werkelijk prachtige Patio de Arrayanes (Mirtehof) en de Patio de los Leones (Leeuwenhof). De 12 leeuwen die uit de 11e eeuw stammen en die normaal de fontein dragen zijn alle 12 al gerestaureerd en staan nu in een apart vertrek opgesteld waar jammer genoeg niet gefotografeerd mag worden. Momenteel wordt zowel de fontein zelf als de patio gerestaureerd. Jammer genoeg ontbreekt daardoor het beeld van een complete leeuwenhof. De Palacios Nazaries zijn in de 14 eeuw gebouwd en als je de rijkdom ziet van alle decoraties is het haast niet te begrijpen dat ze dat toen zo konden. Het is er echt ontzettend mooi. De rest van het Alhambra valt er een beetje tegen weg.

Verder naar het Paleis van Karel de V, die dit paleis in 1526 liet bouwen door Pedro Machuca, die in Italië bij Michelangelo in de leer was geweest. In dit paleis is o.a. het Museo de la Alhambra gevestigd, maar dit bleek (heel erg jammer voor ons) op maandag gesloten te zijn, dus konden we het alleen van de buitenkant bekijken. We hebben nog een heel stuk door de tuinen en langs de diverse torens gelopen nadat we ook het Partal hadden bekeken. Aan de overkant zie je dan de Generalife liggen; de zomerresidentie van de vorst die werd gebouwd in 1319. Je loopt door de prachtige tuinen met veel mooie doorkijkjes naar het Generalife, dat eigenlijk tegenover het Alhambra een stuk eenvoudiger is uitgevoerd. In het Alhambra konden we nergens wat eten of drinken, alleen aan het begin maar toen hadden we daar nog geen behoefte aan. Om kwart over 3 stonden we buiten en na zo'n 4,5 uur werd het wel tijd voor iets. Buiten de poort liggen echter een aantal restaurantjes waarvan wij er een uitkozen dat een groot overdekt terras had. Voor de verandering een warme 3-gangen lunch en dan vanavond maar eens een keertje een boterham. We hadden al vaker van gazpacho (koude tomatensoep) gehoord maar het nog nooit gegeten, nu wel dus en het was erg lekker en verfrissend. Rond half 5 vertrokken we weer bij het restaurant op weg naar de parkeerplaats waar we ook nog even langs de parkeerautomaat moesten. Ook de terugweg verliep uitstekend en Wil reed gewoon weer dezelfde weg terug.

Onderweg kwamen we langs een prachtig gelegen stuwmeer en -dam, de Presa de Rules, waar we ook even zijn gestopt om wat foto's te maken. De indrukwekkende dam werd in 2004 pas gebouwd, dus zo oud is het ding nog niet. Wil zag wat vissen in het water en gooide een stukje cake in het water. Het bleken karpers te zijn die gewoon over elkaar heen zwommen en boven water kwamen om maar een stukje te pakken te krijgen. Apart gezicht was dat. Terug in Vélez de auto wat verder weg moeten zetten, maar da's natuurlijk niet zo gek als je hier in het spitsuur thuiskomt. Daarna zijn we om ons op te frissen even lekker gaan zwemmen waarna we ons wel verdiende boterhammetje hebben opgegeten. Denk dat we het bezoek aan het Alhambra niet snel zullen vergeten en het is dan ook een aanrader voor iedereen die hier ooit eens in de buurt komt!